RESULT OF COMPETENCY-BASED LEARNING MANAGEMENT TO DEVELOP TEACHER PROFESSION IN CURRICULUM ADMINISTRATION AND LEARNING MANAGEMENT
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to synthesize competency-based learning management models and compare their learning outcomes among Bachelor of Education students. The sample consisted of 92 second-year students from three classes in the Faculty of Education at Nakhon Ratchasima Rajabhat University during the First Semester, Academic Year 2021. Research instruments included competency-based learning management unit plans and teacher professional competency assessment forms. Data were analyzed using mean, standard deviation, t-test, and content analysis.
The results revealed three competency-based learning management models: essential competency intervention, competency-based approach, and multiple competencies integration. Overall, all three models effectively enhanced teacher professional competencies. When classified by model, the essential competency intervention approach yielded post-test scores higher than the 70 percent criterion without statistical significance at .05. In contrast, the competency-based approach and multiple competencies integration models did not achieve scores significantly higher than the criterion at the .05 level. Learning activities should be designed to integrate multiple competencies to equip students to adapt to changes in modern educational contexts.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Permission to use text, content, images, etc. of publication. Any user to read, download, copy, distribute, print, search, or link to the full texts of articles, crawl them for indexing, pass them as data to software, or use them for any other lawful purpose. But do not use it for commercial use or with the intent to benefit any business. Published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License
References
กิตติชัย สุธาสิโนบล. (2560). จิตสำนึกและจรรยาบรรณวิชาชีพครู. คอมเมอร์เชียล เวิลด์ มีเดีย.
นิทัศน์ หามนตรี. (2558). การนำเสนอแนวทางการพัฒนาสมรรถนะของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพระนครศรีอยุธยา เขต 1. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 10(2), 177-185.
บุญฤดี อุดมผล. (2563). รูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะความเป็นครูเชิงพุทธบูรณาการของนักศึกษา คณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏ. วารสารการวิจัยการบริหารพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 10(2), 158-170.
พฤทธิ์ ศิริบรรณพิทักษ์, ชญาพิมพ์ อุสาโห, สุกัญญา แช่มช้อย, สืบสกุล นรินทรางกูร ณ อยุธยา, และเพ็ญวรา ชูประวัติ. (2561). การพัฒนากลไกขับเคลื่อนระบบการผลิตและพัฒนาครูสมรรถนะสูงสำหรับประเทศไทย 4.0. พริกหวานกราฟฟิค.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2557). ทักษะ 7C ของครู 4.0. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์. (2563). 4 คิดสำหรับเด็กไทย : คิดวิเคราะห์ คิดสร้างสรรค์ คิดผลิตภาพ คิดรับผิดชอบ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภัทราพร เกษสังข์, อนุภูมิ คำยัง, กฤศนรัตน์ พุทธเสน และอรวรรณ เกษสังข์. (2562). สมรรถนะและการประเมินความต้องการจำเป็นเพื่อพัฒนาวิชาชีพครู ในศตวรรษที่ 21 ของครูกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม จังหวัดเลย. วารสารวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, 11(1), 132-145.
ยุทธ ไกยวรรณ์ (2550). การสร้างเครื่องมือวิจัย. ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
เลิศนภา พงษ์ดำ (2560). การพัฒนาสมรรถนะในการปฏิบัติงานด้านการจัดการเรียนการสอนขอ’ข้าราชการครู: กรณีศึกษาโรงเรียนสุเหร่าดอนสะแก. [การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วริษฐา อัตโถปกร. (2561). สมรรถนะประจำสายงานต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของบุคลากรทางการศึกษา โรงเรียนห้วยยอด. [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต] มหาวิทยาลัยเกริก.
สมบูรณ์ ตันยะ. (2556). วิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
สิรินาถ จงกลกลาง, จุลมณี สุระโยธิน และ ประดับศรี พินธุโท. (2564). สมรรถนะวิชาชีพครู ด้านการบริหารหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ของครูประจำการและครูก่อนประจำการ. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 16(4), 42-54.
สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2549). แนวทางการพัฒนาศักยภาพมนุษย์ด้วย Competency. ศิริวัฒนา อินเตอร์พริ้น.
สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2540). ระบบการประเมินคุณภาพและมาตรฐาน การศึกษาแห่งชาติ. โรงพิมพ์ชวนพิมพ์.
สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา. (2548). มาตรฐานวิชาชีพทางการศึกษา. คุรุสภาลาดพร้าว.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). ระบบและรูปแบบการพัฒนาครูที่เหมาะสมกับสังคมไทยและความเป็นสากล. กลุ่มพัฒนานโยบายด้านการเรียนรู้ สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). มาตรฐานการศึกษาของชาติ พ.ศ. 2561. สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้เรียนระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2560). วิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์การพัฒนาอาชีวศึกษา. สำนักนโยบายและแผน สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
Lalor, J., Lorenzi, F., & Rami, J. (2014). Developing Professional Competence Through Assessment: Constructivist and Reflective Practice in Teacher-Training. Eurasian Journal of Educational Research (EJER), 15(58), 45-66.
Srisawat, P., Buppaworng, N. & Wongwirat, Y. (2015). Model for Development of Professional Competencies of Physical Education Teacher in 21st Century in Educational Innovation and Information Technology. The Twelfth International Conference on eLearning for Knowledge-Based Society, 11-12 December 2015. pp. 57.1-57.6.
Thakur, A. and Shekhawat, M. (2014). The Study of Different Components of Teacher Competencies and their Effectiveness on Student Performance (According to Students). International Journal of Engineering Research & Technology (IJERT), 3(7), pp. 1426-1428.
