Personal Growth Group on Counseling Self-efficacy and Empathy of Youth Counselor Leaders in Nataweewitthayakhom Secondary School
Keywords:
personal growth group, counseling self-efficacy, empathy, youth counselorAbstract
The objective of this quasi-experimental research is to study: 1) the effect of the online personal growth group on the counseling self-efficacy of youth counselor leaders, and 2) the effect of the online personal growth group on the empathy of youth counselor leaders in Nataweewitthayakhom Secondary School. The sample method was purposive selection, twelve youth counselor leaders of Nataweewitthayakhom Secondary School participate on the online youth personal growth group for six sessions, at 1 hour and 30 minutes each time. Data was collected using the counseling self-efficacy and empathy scales. The data was analyzed using descriptive statistics such as mean, standard deviation, percentage, and Wilcoxon. The result found that. The youth counselor leaders who participated on the online youth personal growth group was higher mean scores on counseling self-efficacy and empathy than before the experiment at 0.01 level.
References
ธีรพัฒน์ วงศ์คุ้มสิน. (2564). การพัฒนาความเห็นอกเห็นใจผู้อื่นของนิสิตจิตวิทยามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ โดยโปรแกรมการให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม.วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 47(1), 75-98.
นันทยา คงประพันธ์. (2020). ปัจจัยที่มีผลต่อภาวะซึมเศร้าในวัยรุ่น กรณีศึกษา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology, 5(11).
ปรียานุช มาตยารักษ์. (2556). ผลของโปรแกรมกระบวนการกลุ่มพัฒนาการเข้าใจความรู้สึกผู้อื่นของวัยรุ่น. วารศาสตร์ศึกษาศาสตร์, 7(1), 104-112.
พัชราภรณ์ ศรีสวัสดิ์. (2561). การศึกษาและพัฒนาการรับรู้ความสามารถในการให้คำปรึกษาของครูแนะแนว.วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์, 19(1), 150-159.
วรางคณา โสมะนันทน์, คาลอส บุญสุภา และพลอยไพลิน กมลนาวิน. (2564). การให้บริการการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบออนไลน์ : มิติใหม่ของการให้บริการการปรึกษาเชิงจิตวิทยา. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 15(1), 247-260.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2552). รหัสลับความสำเร็จนักเรียน YC. กรุงเทพฯ: ชุมนุม สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). หลักสูตรฝึกอบรมนักเรียน: นักเรียนที่ปรึกษา. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สุขอรุณ วงษ์ทิม. (2561). “ทักษะการสร้างสัมพันธภาพ” ในเอกสารการสอนชุดวิชาเทคนิคการปรึกษาเบื้องต้น. นนทบุรี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
American Psychological Association. (2013). Guidelines for the Practice of Telepsychology. American Psychologist. 68(9), 791–800.
Arudo T.O. (2008). Peer Counseling Experience among Selected Kenyans Schools. www.kapc.org.ke
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2), 191-215.
Bandura, A. (1997). Self-Efficacy: The Exercise of Control. New York: W.H. Freeman and Company.
Bandura, A. (1999). Social cognitive theory of personality. In L. A. Pervin & O. P. John (Eds.), Handbook of personality: Theory and research (pp. 154–196). Guilford Press.
Child and Adolescent Mental Health Rajanagarindra Institute. (2017). mattrathan borikan kan khham pruksawarin [Standards of service Counseling for Teenager]. Bangkok: Beyond Publishing.
Creswell, J. W., & Creswell, J. D. (2017). Research design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches. SAGE Publications.
Department of Health and WHO Thailand. (2021). Global School-based Student Health Survey. https://cdn.who.int/media/docs/default-source/ncds/2021-thailand-gshs-fact-sheet.pdf.
Ezhumalai, S., Muralidhar, D., Dhanasekarapandian, R., and Nikketha, B. S. (2018). Group interventions. Indian J. Psychiatry 60 (Suppl. 4), S514. doi: 10.4103 psychiatry.IndianJPsychiatry_42_18.
Gunawan, I. M. S., Wibowo, M. E., Purwanto, E., & Sunawan, S. (2019). Group Counseling of Values Clarification to Increase Middle School Students. Empathy. PsicologiaEducativa, 25(2), 169–174. https://doi.org/10.5093/psed2019a5.
Ierardi, E., Bottini, M. & Riva Crugnola, C. (2022). Effectiveness of an online versus face-to-face psychodynamic counselling intervention for university students before and during the COVID-19 period. BMC Psychology, 10:35. https://doi.org/10.1186/s40359-022- 00742-7.
Khattar, T. (2014). The Role of Empathy in building Counselling Self-Efficacy for Counsellors-in-Training. Journal of Psychological Research, (58)1, 40-46.
Larson, L. M., & Daniels, J. A. (1998). Review of the counseling self-efficacy literature. The Counseling Psychologist, 26(2), 179–218.
Roger, C. R. (1959). A Theory of Therapy, Personality, and Interpersonal Relationships: As Developed in the Client-Centered Framework. In S. Koch (Ed.), Psychology: A Study of a Science. Formulations of the Person and the Social Context (Vol. 3, pp. 184-256). New York: McGraw Hill.
Santrock, J. (2013). Childhood Development. 14th Edition, New York: McGraw-Hill Education.
Schwarzer, R., & Jerusalem, M. (1995). General Self-Efficacy Scale (GSE) [Database record]. APA PsycTests. https://doi.org/10.1037/t00393-000.
Trotzer, J. P. (2006). The counselor and the group: Integration theory, training, and practice. Monterey, CA: Brook Cole.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Journal of Perspectives in Education
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
