ปัจจัยคุณค่าตราสินค้าและการสื่อสารแบบปากต่อปากที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้ออาหารเสริมแคปซูล สมุนไพรของผู้บริโภค ในจังหวัดเชียงใหม่
คำสำคัญ:
คุณค่าตราสินค้า, การสื่อสารแบบปากต่อปาก, อาหารเสริมแคปซูลสมุนไพรบทคัดย่อ
การศึกษางานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยคุณค่าตราสินค้าที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจซื้ออาหารเสริมแคปซูลสมุนไพรของผู้บริโภคในจังหวัดเชียงใหม่ และเพื่อศึกษาปัจจัยการสื่อสารแบบปากต่อปากที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจซื้ออาหารเสริมแคปซูลสมุนไพรของผู้บริโภค ในจังหวัดเชียงใหม่ โดยการศึกษาใช้แบบสอบถามออนไลน์เป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจำนวน 400 ตัวอย่าง สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยค่าสถิติสัมประสิทธิ์เพียร์สัน
จากผลการศึกษาพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศชาย สถานภาพ โสด มีอายุอยู่ระหว่าง 20 - 29 ปี มีระดับการศึกษาปริญญาตรีหรือเทียบเท่า มีอาชีพเป็นพนักงานเอกชนมีรายได้อยู่ระหว่าง 10,001 - 20,000 บาท ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีช่องทางการซื้ออาหารเสริมแคปซูลสมุนไพร จากร้านค้าออนไลน์ Shopee/Lazada มีความถี่ในการซื้ออาหารเสริมแคปซูลสมุนไพรอยู่ที่ 3 อาทิตย์ต่อครั้ง และมีเหตุผลในการซื้ออาหารเสริมแคปซูลสมุนไพรเพราะด้านบรรจุภัณฑ์ ตามลำดับ ปัจจัยคุณค่าตราสินค้าโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยให้ความสำคัญกับสินทรัพย์อื่นๆ ของตราสินค้ามากที่สุด ในด้านการสื่อสารแบบปากต่อปากโดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยให้ความสำคัญในด้านประสบการณ์ส่วนตัวมากที่สุด จากการวิเคราะห์สมมติฐานพบว่า ปัจจัยคุณค่าตราสินค้าและการสื่อสารแบบปากต่อปากมีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจซื้ออย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01
เอกสารอ้างอิง
กิตติ สิริพัลลภ (2542). การวิเคราะห์พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.
กลุ่มงานวิชาการและคลังความรู้ กองวิชาการและแผนงาน กรมการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข.(2564) “บทบาทของสมุนไพรและยาแผนไทยในสถานการณ์โรคโควิด-19 ระบาด”. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพ: บริษัท เอส.บี.เค. การพิมพ์ จำกัด.
ชุลีพร อร่ามเนตร. (2564). สมุนไพร' ช่วยต้าน 'โควิด 19' ทางรอดของเศรษฐกิจไทย. กรุงเทพฯ
ชมภูนุช นรินทรางกูล ณ อยุธยา และวรเดช ณ กรม. (2556). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจเลือกซื้อเสื้อผ้าสำเร็จรูปในตลาดไนท์บาซาร์ จังหวัดพิษณุโลก (รายงานการศึกษาค้นคว้าอิสระ) . พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พิเชษฐ์ เจริญศิริวัฒน์. (2564). ฟื้นฟูปอดหลังรอดโควิด-19. กรุงเทพฯ
พรพมล สัมพัทธ์พงศ์. (2562). พฤติกรรมการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์เสริมอาหารของผู้บริโภคในจังหวัดนนทบุรี.วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 5(2). 67-79. สืบค้น 20 กรกฎาคม 2565 จาก file:///C:/Users/DELLI3Radeon/Downloads/kitiyanapalai,+Journal+editor,+5.+P.67-79
พงศกร งามวิวัฒนสว่าง. (2560). กลยุทธ์ปากต่อปากผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางนำเข้าจากต่างประเทศผ่านร้าน Multi-Brand ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. (รายงานการศึกษาค้นคว้าอิสระ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
“เมืองสมุนไพร” ทางเลือกใหม่ลดใช้ยาสร้างมูลค่าผลผลิตชุมชน. (2561). สืบค้น 12 พฤษภาคม 2566 จาก https://www.chiangmainews.co.th/page/archives/731711
สุชาต ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2548). การใช้สถิติในงานวิจัยอย่างถูกต้องและได้มาตรฐานสากล. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : สามลดา.
ศุภชัย ติยวรนันท์. (2553). ผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร. กรุงเทพฯ อาหารเสริมรูปแบบ แคปซูล (Capsule). (2562). สืบค้น 12 พฤษภาคม 2566
จาก https://www.zenbiotech.co.th/710
Aaker, D. A. (1991). Managing Brand Equity. The Free Press, New York.
Aaker, D. A. (1996). Building strong brand. New York: The Free.
Emanuel, R. (2000). The anatomy of buzz: Creating word of mouth marketing, London: Harper Collins.
Richins, M. L., & Root-Shaffer, T. (1988). The role of evolvement and opinion leadership in consumer wordof-mouth: An implicit model made explicit. Advances in consumer research, 15(1), 32-36.
Silverman, D. (2001). Interpreting qualitative data: Methods for analyzing talk, text and interaction. (2nd ed.). London: Sage.
Shirffman, L. G., & Kanuk, L. L. (1994). Consumer behavior. 5th ed. Englewood Cliffs,NJ: Prentice Hall
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.

