CAUSAL FACTORS OF ADMINISTRATIVE COMPETENCIES OF SCHOOL ADMINISTRATORS INFLUENCING THE EFFECTIVENESS OF SMALL PRIMARY SCHOOLS
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to: (1) examine the components of administrative competencies of small elementary school administrators, (2) investigate the causal factors of administrative competencies that influence the effectiveness of small elementary schools, and (3) verify the consistency between the theoretical model and empirical data influencing the effectiveness of small elementary schools. This study employed a mixed-methods approach, consisting of Three phases. In the first phase, a review of relevant documents and semi-structured interviews were conducted with five school administrators, selected through purposive sampling based on predetermined criteria. The research instrument was a semi-structured interview. Data were analyzed using content analysis. The second phase focused on analyzing the causal model of administrative factors affecting school effectiveness. The sample consisted of 550 participants, including school administrators and teachers from small elementary schools, selected through multi-stage sampling. The research instrument was a questionnaire developed by the researcher. Data were analyzed by using descriptive statistics, including frequency, percentage, mean, standard deviation and path analysis. The third phases involved validating the consistency of theorical model and empirical data by five experts selected through purposive sampling. The instrument used for model validation was a causal model verification form. Data was analyzed using frequency, percentage, and content analysis.
The results indicated that:
- The overall level of administrative competencies influencing the effectiveness of small elementary schools was at the highest level. The most significant competencies included strategic planning, motivating others, visionary leadership, performance achievement, analytical skills, leadership, and communication, respectively.
- The administrative competency factors influencing school effectiveness, ranked by their level of influence, were as follows: visionary leadership, analytical skills, strategic planning, motivating others, performance achievement, communication, and the least influential was leadership. The findings were consistent with empirical data, as indicated by the model fit indices: CMIN/df = 1.508, p-value = .183, GFI = .997, AGFI = .976, CFI = .999, NFI = .997, IFI = .999, RFI = .985, RMR = .003, and RMSEA = .030. When considering the overall influence, the ranking of school management competency factors that impact the effectiveness of small elementary schools, from the most to the least influential, are as follows: visionary leadership, strategic planning, analytical skills, performance achievement, motivating others, communication, and, lastly, leadership.
- The model verification by experts confirmed that the model was valid, appropriate, feasible, and applicable for practical use.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Permission to use text, content, images, etc. of publication. Any user to read, download, copy, distribute, print, search, or link to the full texts of articles, crawl them for indexing, pass them as data to software, or use them for any other lawful purpose. But do not use it for commercial use or with the intent to benefit any business. Published under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License
References
กมลทิพย์ อินแก้วเครือ. (2564). ทักษะและภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. Proceedings of the National and International Conference, 14(2), 985–991. http://journalgrad.ssru.ac.th/index.php/8thconference/article/view/2522
ฐานะรัตน์ จีนรัตน์. (2561). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนเอกชน ระดับปฐมศึกษาในสถานศึกษาที่ตั้งอยู่ในเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเพชรบูรณ์เขต 3 [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์]. DPU Learning Center and Library. https://opacdb01.dpu.ac.th/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=113227
ธวัชชัย ตั้งอุทัยเรือง. (2557). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กสังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคกลางของประเทศไทย. วารสารวิจัย มสด สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์,10(3), 95-112.
ธัญศญา ธรรศโสภณ และชวนชม ชินะตังกูร. (2560).รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเทศบาล. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 9(2), 376-391.
นิพัทธ์ กานตอัมพร และวรรณวีร์ บุญคุ้ม. (2567). การพัฒนารูปแบบการสื่อสารเชิงสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารของผู้นำชุมชนสตรี. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 9(1), 140–153.
ปวริศา มีศรี และโอฬาร กาญจนากาศ (2563). สมรรถนะในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครปฐม เขต 1. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 5(1), 32 – 38.
โยธิน คชนิล. (2561). คุณลักษณะของผู้บริหารสถานศึก ษาในศตวรรษที่ 21. การประชุมวิชาการเสนอ ผลงานวิจัยระดับชาติ GRADUTE SCHOOL CONFERENCE 2018,1(2), 411-422. http://journalgrad.ssru.ac.th/index.php/miniconference/article/view/1634
รังสรรค์ อ้วนวิจิตร. (2554). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยคริสเตียน]. ระบบสืบค้นฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยคริสเตียน. http://library.christian.ac.th/thesis/document/T031688.pdf
วัชรา เล่าเรียนดี. (2556). ศาสตร์การนิเทศการสอนและการโค้ชการพัฒนาวิชาชีพ: ทฤษฎีกลยุทธ์สู่ การปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 12). ภาควิชาหลักสูตรและวิธีสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. พริกหวานกราฟฟิค.https://www.onec.go.th/index.php/page/view/Outstand/2532
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566–2570). ราชกิจจานุเบกษา, เล่ม 139 ตอนพิเศษ 258 ง, 1–12. http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2565/E/258/T_0001.PDF
สำนักนโยบายและแผนการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2567). ข้อมูลสถิติโรงเรียนขนาดเล็ก ปีการศึกษา 2567. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สุภางค์พิมพ์ คล้ายธานี. (2557). การพัฒนาภาวะผู้นำในการสื่อสารตามแนวทางพระพุทธศาสนา [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. http://lp.mcu.ac.th/userfiles/file/thesis/Doctor-of-Philosophy/Public-Administration/57- 12-1-006.pdf
สุมิตร สุวรรณ. (2561). กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และองค์การ. เพชรเกษมพริ้นติ้ง.
Aly, W. O. (2015). A framework for results-based management to the public sector in Egypt: Challenges and opportunities. Journal of Public Administration and Governance, 5(4), 23–45. https://doi.org/10.5296/jpag.v5i4.8406
Benzon, B. P. & Ed. D. (2020). Management skills of educational leaders as related to school productivity. International Journal of Advanced Research, 8(5), 814–824. https://doi.org/10.21474/IJAR01/10989
Keller, J. M. (1983). Motivational design of instruction. In C. M. Reigeluth (Ed.), Instructional design theories and models (pp. 386–434). Routledge.
Riveros, A., Verret, C., & Wei, W. (2016). The translation of leadership standards into leadership practices: A qualitative analysis of the adoption of the Ontario Leadership Framework in urban schools. Journal of Educational Administration, 54(5), 593–608. https://doi.org/10.1108/JEA-09-2015-0084
Zamir, N. A. (2020, March). A review of school effectiveness theory for school improvement. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 10(3), 113–123. http://dx.doi.org/10.6007/IJARBSS/v10-i3/7028
