การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน และคุณลักษณะรักความเป็นไทย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างหน่วยการเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัติทางนาฏศิลป์พื้นบ้าน 2) ศึกษาผลการใช้หน่วยการเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน ดังนี้ 2.1) ศึกษาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน 2.2) เปรียบเทียบทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน ก่อนเรียนและหลังเรียน 2.3) ศึกษาคุณลักษณะรักความเป็นไทย จากการเรียนหน่วยเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/1 โรงเรียนบ้านไร่พัฒนา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2567 จำนวน 20 คน ซึ่งได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ หน่วยการเรียนรู้และแผนการจัดการเรียนรู้ แบบประเมินทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน และแบบสังเกตคุณลักษณะรักความเป็นไทย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ร้อยละและสถิติการทดสอบ Wilcoxon signed test
ผลการวิจัย พบว่า 1) ผลการพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ เพื่อพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน มีผลการประเมินความสอดคล้องเหมาะสมของหน่วยการเรียนรู้อยู่ในระดับมาก (M = 4.67, SD = 0.29) และแผนการจัดการเรียนรู้ มีผลการประเมินความสอดคล้องเหมาะสมอยู่ในระดับมาก (M = 4.13, S.D. = 0.15) หน่วยการเรียนรู้และแผนการจัดการเรียนรู้ แบบประเมินทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน และ แบบสังเกตคุณลักษณะรักความเป็นไทย 2.1) ผลการศึกษาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน หน่วยการเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ ก่อนเรียนมีค่าเฉลี่ยร้อยละ 3.75 คิดเป็นร้อยละ 41.67 หลังเรียนมีค่าเฉลี่ย 7.10 คิดเป็นร้อยละ 78.89 2.2) ผลการเปรียบเทียบทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์พื้นบ้าน หน่วยการเรียนรู้ญัฮกุรเก่ามอญโบราณ หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 2.3) ผลการศึกษาคุณลักษณะรักความเป็นไทย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ก่อนเรียน มีค่าเฉลี่ย 7.40 คิดเป็นร้อยละ 49.33 หลังเรียนมีค่าเฉลี่ย 12.75 คิดเป็นร้อยละ 85.00
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
การอนุญาตให้ใช้ข้อความ เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ของสิ่งพิมพ์ ผู้ใช้รายใดก็ตามที่จะอ่าน ดาวน์โหลด คัดลอก แจกจ่าย พิมพ์ ค้นหา หรือเชื่อมโยงไปยังข้อความทั้งหมดของบทความ รวบรวมข้อมูลสำหรับการจัดทำดัชนี ส่งต่อเป็นข้อมูลไปยังซอฟต์แวร์ หรือใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางกฎหมายอื่นใด แต่ห้ามนำไปใช้ในเชิงพาณิชย์หรือมีเจตนาเอื้อประโยชน์ทางธุรกิจใดๆ เผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาตครีเอทีฟคอมมอนส์แบบแสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า (Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กฤษณพร ดวงหะคลัง และ สุมนชาติ เจริญครบุรี. (2558). การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ กลุ่มสาระการงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่องมหัศจรรย์แห่งกล้วยนวล สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านกง (ประชานุกูล) จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิจัย มข. (ฉบับบัณฑิตศึกษา) สาขามนุษยศาสตร์และ สังคมศาสตร์, 3(3), 35-43.
จริยา อันเบ้า. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ทักษะปฏิบัติฟ้อนออนซอนสาดบ้านแพง สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ตามแนวคิดของแฮร์โรว์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยมหาสารคาม]. OPAC RMU. https://fulltext.rmu.ac.th/fulltext/2563/M128552/Unbao%20Jariya.pdf
ณัฐปภัสร์ พิพิธกุล. (2565). การรำปะเรเรของชาวญัฮกุร จังหวัดชัยภูมิ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. Chulalongkorn University Theses and Dissertations. https://digital.car.chula.ac.th/chulaetd/6305
ทิศนา แขมมณี. (2545). รูปแบบการเรียนการสอน : ทางเลือกที่หลากหลาย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤเบศน์ ระดาเขต และสุขิริณณ์ อามาตบัณฑิต. (2565). การพัฒนาทักษะปฏิบัติการแสดงนาฏศิลป์พื้นบ้านโดยใช้รูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดทักษะปฏิบัติของเดวีส์ร่วมกับมัลติมีเดีย ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(9), 365–381.
นาตยา ปิลันธนานนท์. (2546). จากหลักสูตรสู่หน่วยการเรียน (พิมพ์ครั้งที่ 1). โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.
พิพัฒน์ กระแจะจันทร์, พนม จิตร์จำนง, ประยูร มองทองหลาง, สนิท วงษ์ศรี, และ เปลี่ยน เย็นจัตุรัส. (2557). จาก “มะนิ่ฮ ญัฮกุร” (ชาวญัฮกุร) สู่การเป็นมอญทวารวดี และกระบวนการคืนความรู้สู่ชุมชนบ้านไร่. วารสารอารยธรรมศึกษา โขง-สาละวิน. 5(1), 77-87
ภากร เทียนทิพย์การุณย์ และ สิรินาถ จงกลกลาง. (2563). การศึกษาผลการเรียนรู้ตามแนวคิดห้องเรียนกลับด้านร่วมกับการจัดการเรียนรู้ที่เน้นการพัฒนาทักษะการปฏิบัติหน่วยการเรียนรู้ ขลุ่ยบรรเลงเพลงเสนาะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารวิจัย มข. สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (ฉบับบัณฑิตศึกษา), 8(1), 26- 40.
รุ่งรัตน์ สนธิขันธ์. (2551). การศึกษาคุณธรรมจริยธรรมและค่านิยมที่พึงประสงค์ ตามมาตรฐานการศึกษาขั้นพื้นฐานของนักเรียนช่วงชั้นที่ 2 ในโรงเรียนกลุ่มสนามชัยสังกัดกรุงเทพมหานคร ที่มีความ สามารถในการคิดวิเคราะห์ต่างกัน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. Thai Digital Collection. https://tdc.thailis.or.th/tdc/browse.php?option=show&browse_type=title&titleid=474439
ลาวรรณ สกุลกรุณาอารีย์. (2560). การพัฒนาหลักสูตรบูรณาการท้องถิ่นสุพรรณบุรี ในกลุ่มสาระเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรมเพื่อเสริมสร้างการใช้ทักษะชีวิตและรักความเป็นไทยสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมมาธิราช]. คลังปัญญา มสธ. https://ir.stou.ac.th/handle/123456789/11344
สิรินาถ จงกลกลาง. (2564). การพัฒนาหลักสูตร. (พิมพ์ครั้งที่ 4). คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
สุนันท์ สีพาย. (2567). การพัฒนาเครื่องมือรวบรวมข้อมูลการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.
สุรีย์พร ถึงสุข และ สุธาทิพย์ งามนิล. (2564). การพัฒนาหน่วยการเรียนรู้ท้องถิ่น เรื่อง จันเสนบ้านฉัน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 16(2), 73-86.
สมบูรณ์ ตันยะ. (2556). วิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). แนวทางการพัฒนา การวัดและประเมินคุณลักษณะอันพึงประสงค์ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
