ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหาร ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส

ผู้แต่ง

  • อัสรอฟ อาแว นักศึกษาปริญญาโท สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา
  • นิตยา เรืองแป้น คณะครุศาสตร์ สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา

คำสำคัญ:

ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรม, ผู้บริหารสถานศึกษา, สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส

บทคัดย่อ

     การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส 2) เพื่อเปรียบเทียบภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส จำแนกตาม เพศ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการปฏิบัติงาน 3) เพื่อประมวลข้อเสนอแนะการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ ครูศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส ปีการศึกษา 2566 จำนวนทั้งหมด 165 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นแบบสอบถามแบ่งออกเป็น 3 ตอน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่าที และทดสอบค่าเอฟ เมื่อพบว่ามีความแตกต่างกันจึงทดสอบโดยวิธีของเชฟเฟ่

     ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส ภาพรวมอยู่ในระดับมาก 2) เปรียบเทียบภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส จำแนกตาม เพศ ระดับการศึกษา และประสบการณ์ในการปฏิบัติงาน พบว่าโดยภาพรวมไม่แตกต่างกัน 3) ข้อเสนอแนะการพัฒนาภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส ผู้บริหารควรเป็นผู้ที่ยอมรับความหลากหลายทางวัฒนธรรม เรียนรู้และทำความเข้าใจวัฒนธรรมที่ถูกต้องของตนเอง และผู้อื่น หลีกเลี่ยงการประพฤติผิดทางวัฒนธรรม ผู้บริหารควรสื่อสารด้วยมิตรไมตรี และใช้ภาษาที่เหมาะสม ผู้บริหารควรเป็นแบบอย่างที่ดีในการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกคนในองค์กร สร้างความเข้าใจและรับฟังความคิดเห็น ควรมีกิจกรรมที่ก่อให้เกิดความสามัคคีและความสัมพันธ์ที่ดี สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับชุมชน ให้ชุมชุมมีส่วนร่วมทำกิจกรรมกับสถานศึกษาอย่างต่อเนื่อง ส่งเสริมและสนับสนุนในการทำงานร่วมกับภาคีเครือยข่าย และเปิดโอกาสให้ทุกภาคส่วนมีส่วนร่วมกับสถานศึกษาอย่างต่อเนื่องและสม่ำเสมอ

เอกสารอ้างอิง

ซอฟี ราเซะ. (2560). ภาวะผู้นำของผู้บริหารโรงเรียนในอำเภอทุ่งยางแดง สังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปัตตานี เขต3. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

ตอเหเราะ ดอละ (2565). ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมกับการบริหารงานวิชาการของผู้บริหาร สถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดยะลา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

นนกร มังคละศิริ. (2560). ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดเขตพื้นที่ การศึกษามัธยมศึกษาในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

บัญญัติ ยงง่วน และชัยวัฒน์ ผดุงพงษ์. (2550). การใช้กิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมการยอมรับความหลากหลายวัฒนธรรมในสังคมพหุวัฒนธรรม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี, 18(1), 1-14.

บุญชม ศรีสะอาด. (2554). หลักการวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่9). กรุงเทพฯ : สุวิริยาสาส์น.

ปิยนันท์ เตี้ยนวล (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมกับประสิทธิผลการบริหารงานของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 3. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ฉบับที่ 4 พ.ศ.2562. (1 พฤษภาคม 2562). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอน 57 ก.

พระราชบัญญัติส่งเสริมการศึกษานอก ระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย พ.ศ. 2541. (3 มีนาคม 2541). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 125 ตอน 41 ก.

ฟาตีหม๊ะ แววันจิต. (2561). บทบาทในการจัดการศึกษาเชิงพหุวัฒนธรรมของโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสันติสุขในจังหวัดปัตตานี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานคริทร์.

ยศวดี ดำทรัพย์. (2560). การพัฒนารูปแบบภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในบริบทสังคม พหุวัฒนธรรม. ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎ สุราษฎร์ธานี.

ศิลป์ชัย สุวรรณมณี, จรัส อติวิทยาภรณ์ และอิศรัฏฐ์ รินไธสง. (2557). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันรูปแบบการบริหารโรงเรียนมธยมศึกษาของรัฐที่สอดคลองกับบริบทสังคมพหุวัฒนธรรม กรณีศึกษาสามจงหวัดชายแดนใต้. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ 27, 3 ฉบับพิเศษ

อามัดไญนี ดาโอะ. (2551). รูปแบบการจัดกิจกรรมนักศึกษาที่เหมาะสมกับสังคมพหุวัฒนธรรมของ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อารีซัน มาหามะ. (2562). ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาตามความคิดเห็นของ ครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.

อานูวา ลอแม. (2566). ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหารสถานศึกษาในอำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานราธิวาส เขต 2. สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

เอกรินทร์ สังข์ทอง. (2552). ภาวะผู้นําเชิงกลยุทธ์ในสังคมพหุวัฒนธรรม :การทบทวนแนวคิด ทฤษฎี และการปฏิบัติ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ปัตตานี, 20(1), 1-16.

Bordas, J. (2009). White men and women can’t lead (everyone): Eight ways to practice multicultural age. Public Management, 91(1), 3-6.

DuBrin, A. J. (2 0 1 0). The Principles of Leadership. (6th ed.) Toronto: Houghton Miffin Company.

Kinicki and Williams. (2006). Management: A Practical Introduction. (2 nd ed.) New York: Mcgraw-Hill/Irwin.

Moran, R. T., Harris, P. R., and Moran, S. V. (2011). Managing Cultural Differences: Global Leadership Strategies for Cross-Cultural Business Success. Boston: Elsevier.

Morote, E. (2010). A reliable survey to measure teachers’ multiple awareness to their school environment. The Journal of Multicultural Education, 5(1), 1-13.

Riehl, C. (2000). The principal’s role in creating inclusive schools for divers students: A review of normative, empirical, and critical literature on the practice of educational administration. Review of Educational Research, 40(1), 14-46.

Sather, S. and Henze, R. (2001). Building relationship. Journal of Staff Development, 22(2), 28-31.

Yeung, A. Lee, Y., Yue, K. W. R. (2006). Multicultural leadership for a sustainable total school environment. Education Research Policy Practice, 5, 121-131.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-01

รูปแบบการอ้างอิง

อาแว อ. ., & เรืองแป้น น. . (2025). ภาวะผู้นำเชิงพหุวัฒนธรรมของผู้บริหาร ศูนย์ส่งเสริมการเรียนรู้ สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้จังหวัดนราธิวาส. วารสารทัศนมิติทางการศึกษา, 3(3), 33–47. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JPE/article/view/1256

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย