อักขรวิธีไทยและลักษณะบันเทิงคดีที่ปรากฏในสมุดไทย วรรณกรรมพระพุทธศาสนานันโทปนันทสูตรคำหลวง

บทคัดย่อ

นันโทปนันทสูตรคำหลวง เป็นหนังสือสมุดไทยสมัยอยุธยา เขียนโดยอักษรไทยสมัยอยุธยา (อักษรไทยย่อ) มีลักษณะคำประพันธ์เป็นร่ายยาว เริ่มต้นด้วยภาษาบาลีอักษรขอม แล้วขยายเป็นร่าย สลับกันเรื่อยไปจนจบ ผู้ศึกษาพบว่าอักขรวิธีที่ใช้ในการประพันธ์วรรณกรรมนันโทปนันทสูตรคำหลวงเป็นอักขรวิธีอย่างไทยสมัยอยุธยาตอนปลาย สามารถแบ่งรูปอักษรที่พบออกได้เป็น 5 ประเภท ได้แก่ 1) รูปพยัญชนะ จำนวน 44 รูป ดังนี้  ก ข ฃ ค ฅ ฆ ง จ ฉ ช ซ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ด ต ถ ท ธ น บ ป ผ ฝ พ ฟ ภ ม ย ร ล ว ศ ษ ส ห ฬ อ 2) รูปสระ จำนวน 25 รูป ดังนี้ -ะ, -า, ิ , ี , ึ , ื , ุ, ู, เ-, แ-, โ-, -อะ, -อ, เ-อ, เีย, เือ, ูว, ำ, ใ-, ไ-, เ-า, ฤ, ฤ,ๅ ฦ, ฦๅ 3) รูปวรรณยุกต์ จำนวน 2 รูป ดังนี้ ่, ้ 4) รูปเครื่องหมาย จำนวน 10 รูป ดังนี้ ็, ์, 0, ๛, ฯ/, ํ, }, ั, //,+ และ 5) รูปตัวเลข
จำนวน 9 ตัว ดังนี้  ๐ ๑ 2 ๓ ๔ ๕ 7 ๘ 9 นอกจากนี้วรรณกรรมพระพุทธศาสนานันโทปนันทสูตร
คำหลวง ยังมีการสรรคำที่ใช้ในเชิงวรรณศิลป์ และมีการดำเนินเรื่องที่ทำให้ผู้อ่านตื่นตาตื่นใจ
ตามลักษณะงานเขียนประเภทบันเทิงคดี ดังปรากฏตามลักษณะต่อไปนี้ การสร้างโครงเรื่องและการเล่าเรื่อง การสร้างตัวละคร การสร้างฉาก และการนำเสนอแก่นเรื่อง