การประเมินผลตอบแทนทางเศรษฐศาสตร์และสังคมของโครงการ ADVOCATE เพื่อการพัฒนาทักษะบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อคุณภาพชีวิตผู้สูงวัยในชุมชน กรณีศึกษาพื้นที่นำร่อง 8 แห่งในจังหวัดเชียงใหม่

อภิญญา  ศรีเงินยวง

doi:10.65205/jasrru.2025.3154

ผู้แต่ง

อภิญญา ศรีเงินยวง วิทยาลัยการศึกษาตลอดชีวิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

DOI:

https://doi.org/10.65205/jasrru.2025.3154

คำสำคัญ:

ผลตอบแทนทางสังคม, ทักษะบุคลากรท้องถิ่น, คุณภาพชีวิตผู้สูงวัย

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินผลตอบแทนทางเศรษฐศาสตร์และสังคมของโครงการ ADVOCATE ซึ่งเป็นโครงการพัฒนาทักษะบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มุ่งยกระดับคุณภาพชีวิตผู้สูงวัยในชุมชน และ 2) วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทักษะบุคลากรท้องถิ่นกับคุณภาพชีวิตและการมีส่วนร่วมของผู้สูงวัยในระดับชุมชน การวิจัยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสมผสาน โดยการวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลจากบุคลากรองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น แกนนำชุมชน และผู้สูงวัย จำนวน 400 คน จากพื้นที่นำร่อง 8 แห่งในจังหวัดเชียงใหม่ ขณะที่การวิจัยเชิงคุณภาพใช้การคัดเลือกแบบเจาะจงจากผู้บริหารท้องถิ่น เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบโครงการ และแกนนำผู้สูงวัย จำนวน 30 คน เครื่องมือการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามประเมินทักษะบุคลากรและคุณภาพชีวิตผู้สูงวัย แบบสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบสนทนากลุ่ม การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติเชิงอนุมาน และการวิเคราะห์ผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุน ส่วนข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1) โครงการ ADVOCATE สามารถสร้างผลตอบแทนทางเศรษฐศาสตร์และสังคมได้อย่างมีนัยสำคัญ โดยมีค่าอัตราผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุน (SROI) เท่ากับ 2.27 ต่อ 1 สะท้อนถึงความคุ้มค่าของการลงทุนในการพัฒนาทักษะบุคลากรท้องถิ่น และ 2) การพัฒนาทักษะบุคลากรท้องถิ่นด้านการสื่อสาร การคิดวิเคราะห์ การคิดสร้างสรรค์ และการบริหารจัดการ มีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับคุณภาพชีวิตและการมีส่วนร่วมของผู้สูงวัยในระดับชุมชน ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าการพัฒนาทุนมนุษย์ภาครัฐท้องถิ่นเป็นกลไกสำคัญที่เชื่อมโยงการพัฒนาองค์กรกับการยกระดับคุณภาพชีวิตและทุนทางสังคมของผู้สูงวัยอย่างเป็นระบบ และสามารถใช้เป็นฐานหลักฐานเชิงนโยบายในการออกแบบและขยายผลโครงการพัฒนาสังคมผู้สูงวัยในระดับพื้นที่ได้อย่างยั่งยืน

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

จันทร์ทิพย์ ไพเพอร์. (2564). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุนของ โครงการด้านความรับผิดชอบต่อสังคมของ การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย (กฟผ.).[;วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยแม่โจ้].

ชิดชนก พวงเพ็ชร์. (2567). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงวัย:กรณีศึกษา เทศบาลตำบลธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].

ทนากร ศรีก๊อ. (2564). รูปแบบหลักสูตรและการจัดการเรียนการสอนผู้สูงอายุในยุคนวัตกรรม สร้างสรรค์ โรงเรียนผู้สูงอายุ (ร่มสมอวิทยา) อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7 (9), 207-220.

ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์. (2540). เศรษฐศาสตร์สีเขียวเพื่อชีวิตและธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระครูใบฎีกาอภิชาต พรสุทธิชัยพงศ์, พระมหาอานนท์ ศรีชาติ และ พระมหาสุรชัย พุดชู. (2563). เสริมสร้างความเข้มแข็งของเศรษฐกิจฐานราก ยกระดับเศรษฐกิจ สังคม และสร้างความมั่นคงทางรายได้ [วิทยานิพนธ์, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย].

มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2557). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2556. กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2566). ทักษะและสมรรถนะที่จำเป็นสำหรับผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ

อนันต์ อนันตกูล. (2560). สังคมสูงวัยความท้าทายประเทศไทย. สำนักงานราชบัณฑิตยสภา ww.royin.go.th>uploads>2017/12. สืบค้น 20 มิถุนายน 2568.

Graaff, J. D. V. (1968). Theoretical welfare economics. Cambridge University Press.

Hareebin, Y. (2020). Human Capital Development in the Strategy of Innovative Entrepreneurs. Journal of Applied Economics and Management Strategy, 7(1), 159–172.

Hopkins, G., Winrow, E., Davies, C., & Seddon, D. (2023). Beyond social prescribing—The use of social return on investment (SROI) analysis in integrated health and social care interventions in England and Wales: A protocol for a systematic review. PLoS One, 18(2), e0277386.

Maldonado, M., & Corbey, M. (2016). Social Return on Investment (SROI): a review of the technique. Maandblad Voor Accountancy en Bedrijfseconomie, 90(3), 79-86.

Marin-Zapata, S. I., Román-Calderón, J. P., Robledo-Ardila, C., & Jaramillo-Serna, M. A. (2022). Soft skills, do we know what we are talking about?. Review of managerial science, 16(4), 969-1000.

Millar, R., & Hall, K. (2013). Social return on investment (SROI) and performance measurement: The opportunities and barriers for social enterprises in health and social care. Public Management Review, 15(6), 923-941.

Purwohedi, U., & Gurd, B. (2019). Using Social Return on Investment (SROI) to measure project impact in local government. Public Money & Management, 39(1), 56-63.

Robison, L. J., Schmid, A. A., & Siles, M. E. (2002). Is social capital really capital?. Review of social economy, 60(1), 1-21.

Schmid, A. A., & Robison, L. J. (1995). Applications of social capital theory. Journal of Agricultural and Applied Economics, 27(1), 59-66.

Son, H. H. (2010). Human capital development. Asian development review, 27(02), 29-56.

Watson, K. J., & Whitley, T. (2017). Applying Social Return on Investment (SROI) to the built environment. Building research & information, 45(8), 875-891.