การพัฒนาศักยภาพการบริการการแพทย์ฉุกเฉินของอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย: กรณีศึกษา การขาดแคลนบุคลากรทางการแพทย์
คำสำคัญ:
บริการการแพทย์ฉุกเฉิน, อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย, ขาดแคลนบุคลากรบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มุ่งตอบคำถามสำคัญสองประการ ได้แก่ ประการแรก ศักยภาพของการบริการการแพทย์ฉุกเฉินในอุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุยมีประสิทธิภาพเพียงพอต่อการดูแลประชาชนและนักท่องเที่ยวในพื้นที่หรือไม่ ประการที่สอง แนวทางการจัดตำแหน่งบุคลากรทางการแพทย์ของกรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ควรมีลักษณะอย่างไร เนื่องจากอุทยานแห่งนี้มีบทบาทสำคัญในการอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและให้การช่วยเหลือในกรณีฉุกเฉิน แต่ปัจจุบันยังขาดการพัฒนาศักยภาพด้านการแพทย์ฉุกเฉินอย่างเต็มรูปแบบ การวิจัยเชิงคุณภาพนี้จึงได้ถูกใช้เป็นวิธีการวิจัยหลัก โดยได้ดำเนินการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มเป้าหมายหลักสามกลุ่ม ได้แก่ ประชาชนในพื้นที่ เจ้าหน้าที่ภาครัฐ และผู้ประกอบการเอกชน ทั้งในและนอกอุทยาน ผลการวิจัยพบว่า การขาดแคลนบุคลากรทางการแพทย์ในพื้นที่ป่ายังคงเป็นอุปสรรคสำคัญ ข้อเสนอแนะของการศึกษา ได้แก่ การกำหนดแนวทางชัดเจนในการจัดสรรบุคลากรและพัฒนาศักยภาพของระบบการแพทย์ฉุกเฉินอย่างต่อเนื่อง
เอกสารอ้างอิง
อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย. (2566). แผนการบริหารจัดการพื้นที่อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย พ.ศ. 2566-2570. สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 (เชียงใหม่) กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช.
ฝ่ายพัฒนาระบบกู้ภัย. (2567). ข้อมูลอุบัติภัย อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย ปีงบประมาณ พ.ศ. 2559-2567. ส่วนกู้ภัยอุทยานแห่งชาติ สำนักอุทยานแห่งชาติ.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2541). บริการสาธารณะในระบบกฎหมายปกครองฝรั่งเศส. (พิมพ์ครั้งที่ 1). สำนักพิมพ์นิติธรรม.
พสุ เตชะรินทร์. (2564). Servant Leadership. https://pasuonline.com/2021/07/17/servant-leadership/
เกริกเกียรติ ศรีเสริมโภค. การบริหารทรัพยากรบุคคลเชิงกลยุทธ์. https://www.siamhrm.com/?name=hr&file=read&max=601
อลงกต แก้วรุ่งโรจน์. (2566). แนวทางการแก้ไขปัญหาที่ดินของราษฎรในเขตป่าอนุรักษ์อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย (รายงานการค้นคว้าแบบอิสระรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Barry D. Smith. (2013). EMS in the National Park Service. EMSWORLD Print Online Expo.
อุดมศักดิ์ ตั้งชัยสุริยา และคณะ. (2562). รูปแบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินในแหล่งท่องเที่ยว : กรณีศึกษาพื้นที่ภูเขา อำเภอเขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์. สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ.
นริสสา พัฒนปรีชาวงศ์, รัญชนา สินธวาลัย และนภิสพร มีมงคล. (2555). การพัฒนารูปแบบการดำเนินงานระบบบริการการแพทย์ฉุกเฉินก่อนถึงโรงพยาบาล. วารสารวิจัย มข., 17(6), 911-932.
ศิริลักษณ์ ข่ายสุวรรณ์, อนงค์ ถาวร, อัจฉราภรณ์ ไร่ทำ และอุบลรัตน์ วิสุทธินันท์. (2547). ความรู้ ปัญหา และอุปสรรคในการปฐมพยาบาลผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุก่อนนำส่งโรงพยาบาลพะเยาของอาสากู้ภัย เจ้าหน้าที่ตำรวจและประชาชน (การศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุรภา ขุนทองแก้ว. (2558). การศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อการใช้บริการการแพทย์ฉุกเฉิน จังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้า จังหวัดเพชรบุรี, 2(1), 31–44.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสมาคมรัฐประศาสนศาสตร์แห่งประเทศไทย

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.