การเข้าถึงนโยบายยาต้านไวรัส HIV ในประเทศไทยจากอดีตสู่ยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

ประเทศไทยเคยเป็นประเทศที่มีการแพร่ระบาดเชื้อเอชไอวีมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในปี คริสตศักราชที่ 1990 มีผู้ติดเชื้อเอชไอวีถึง 520,000 คน แต่สถานการณ์ความรุนแรงนั้นลดลงเหลือเพียง 10,853 คน ในปีคริสตศักราช 2010 ปัจจัยสําคัญหนึ่งมาจากนโยบายการเข้าถึงยาต้านไวรัสเอชไอวี ในอดีตผู้ ติดเชื้อเอชไอวีต้องเสียค่าใช้จ่ายในการรักษาที่สูงมาก ทําให้คนรวยมีโอกาสที่จะรอดชีวิตมากกว่าคนยากจน ต่อมารัฐบาลไทยได้มีการจัดสรรรายจ่ายสาธารณะในเรื่องการเข้าถึงยาต้านไวรัสเอชไอวีมากยิ่งขึ้น ส่งผลให้คน ยากจนมีโอกาสเข้าถึงยาต้านไวรัสเอชไอวีมากขึ้น ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงนโยบายอย่างต่อเนื่อง ทําให้อัตราการตายและการติดเชื้อรายใหม่ลดลงอย่างเห็นได้ชัด อย่างไรก็ตามพบว่า แม้ปัจจุบันจะ เข้าสู่ยุคสมัยที่เรียกว่า “ยุคดิจิทัล” ที่ผู้คนทั่วไปสามารถเข้าถึงข้อมูลข่าวสารได้ง่าย แต่ก็มีผู้ติดเชื้อเอชไอวี จํานวนมากที่ยังไม่สามารถเข้าถึงยาต้านไวรัสเอชไอวีได้ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายพัฒนาการ ทางด้านนโยบายการเข้าถึงยาต้านไวรัสเอชไอวีในอดีตถึงยุคดิจิทัลของไทยว่ามีลักษณะเป็นอย่างไร