Development of English Media Model for Monks and Novices
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยเรื่อง “การพัฒนารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร” เกิดจากปัจจุบันสื่อการเรียนรู้ มีบทบาทสำคัญต่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ดังนั้นการพัฒนารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร การเรียนรู้ภาษาอังกฤษมีทั้งหมด 4 ทักษะ คือ ทักษะการฟัง ทักษะการพูด ทักษะการอ่านและทักษะการเขียน ซึ่งในแต่ละทักษะมีความแตกต่างกันออกไปและทุกทักษะจะครอบคลุมทุกด้านของการสื่อสาร ดังนั้นการสื่อสารภาษาอังกฤษจึงเป็นสิ่งที่สำคัญ เพราะเป็นเครื่องมือที่จะนำไปสู่ความรู้ทั้งปวง ทำให้ได้รับรู้ข่าวสาร ช่วยเสริมสร้างความคิดและประสบการณ์และช่วยให้เกิดความเพลิดพลินต่าง ๆ วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้เพื่อ 1) เพื่อศึกษารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร 2) เพื่อศึกษาผลสัมฤทธิ์สื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร 3) เพื่อศึกษาความพึงพอใจในการใช้สื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานทั้งการวิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) การวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) เชิงคุณภาพ (Qualitative Research) และเชิงปฏิบัติการ (Action Research) โดยเป็นกระบวนการศึกษาวิจัยที่มุ่งการพัฒนารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร โดยตัวแทนพระสงฆ์ที่กำลังศึกษาในโรงเรียนปริยัติธรรม แผนกสามัญ จังหวัดเชียงใหม่ รวมประชากรกลุ่มตัวอย่างและผู้ให้ข้อมูลทั้งสิ้น จำนวน 320 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า
1) ศึกษารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร จากความคิดเห็นของพระภิกษุสามเณรต่อกระบวนการพัฒนารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร พบว่า ความคิดเห็นของพระภิกษุสามเณรโดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ย 4.29 ซึ่งตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้อยู่ในระดับมาก, การพัฒนารูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร มีดังนี้ (1) เพิ่มจำนวนหนังสือภาษาอังกฤษเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมหรือภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวต้องให้มีเพียงพอต่อจำนวนนักเรียนและให้มีความหลากหลายที่เขียนโดยอาจารย์ชาวไทยและชาวต่างประเทศ (2) หาเว็บไซต์เกี่ยวกับการสนทนาภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเชิงวัฒนธรรมหรือการท่องเที่ยวมาแนะนำให้นักเรียน (3) ฝึกนักเรียนด้วยการสนทนาเป็นภาษาอังกฤษและใช้ภาษาในชีวิตประจำวันโดยใช้วัดของตนเป็นสื่อในการอธิบายเรื่องราวต่าง ๆ ภายในวัด (4) ฝึกให้นักเรียนได้ใช้ภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติซึ่งเป็นสื่อการเรียนการสอนที่ได้ผลมาก (5) ใช้สื่อ Multimedia และ Visual Media ให้มากที่สุดในการเรียนการสอน (6) ทำ E-Book สำหรับการสอนภาษาอังกฤษและภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม (7) ทำเว็บไซต์เกี่ยวกับภาษาอังกฤษเพื่อการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม (8) จัดตั้งชมรมภาษาอังกฤษขึ้นในสถานศึกษา (9) เน้นกิจกรรมเกี่ยวการฝึกสนทนาภาษาอังกฤษให้มาก
2) ศึกษาผลสัมฤทธิ์สื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร การอบรมตามคู่มือรูปแบบสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร ผลสำรวจการเปรียบเทียบการทดสอบก่อนการใช้สื่อการเรียนการสอนและหลังการสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร พบว่า พระภิกษุสามเณร ในโรงเรียนปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษามีผลการทดสอบหลังเข้าร่วมกิจกรรมการถวายการอบรม ในครั้งที่ 1 (ประเมินหลังการฝึกอบรม) ( = 16.44 S.D. = 1.37 ) และครั้งที่ 2 (ประเมินห่างจากครั้งแรก 1 สัปดาห์) ( = 18.34 S.D. = 1.02 ) สูงกว่าก่อนการเข้าร่วมกิจกรรมถวายการอบรม ( = 8.38 S.D. = 1.38 ) ดังนั้น พระภิกษุสามเณรในโรงเรียนปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษามีผลการทดสอบก่อนการใช้สื่อการเรียนการสอนและหลังการสื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05
3) ศึกษาความพึงพอใจในการใช้สื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร จากผลสำรวจความพึงพอใจในการใช้สื่อการเรียนการสอนภาษาอังกฤษสำหรับพระภิกษุสามเณร พบว่า ความพึงพอใจของพระภิกษุสามเณรโดยภาพรวมมีค่าเฉลี่ย 4.44 ซึ่งตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้อยู่ในระดับมาก
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
Ampha Boonchuay. (2540). Educational Management in Schools. Bangkok: Odian Store.
Anusak Somitsan. (2540). Academic Administration. Bangkok: Department of Educational Service, Faculty of Education, Srinakharinwirot University.
Duangdeun Saengchai. (2533). Teaching English at the Primary Education Level. Bangkok: Odian Store.
Weerayut Pongsiri. (2560). Dissemination of Buddhism among Foreigners by Monks in Mueang District, Chiang Mai Province. Journal of Buddhist Studies Chulalongkorn University, 8(2), pp. 34-43.
Surasak Silawan. (2550). Tourism and the Dissemination of Buddhism: The Role of Temples in Bangkok Metropolitan Area: A Case Study of Wat Bowonniwet Vihara and Wat Benjamabophit Dusitwanaram(Master’s Thesis in Buddhist Studies). Mahidol University.
Sant Leksukhum. (2538). Northern Art: Horipun Chai-Lanna. Bangkok: Muang Boran.
Sujinna Panitchakul. (2549). Role of Monks in Tourism: A Case Study of Interaction Activities between Monks and Tourists(Master’s Thesis in Master of Business Administration in Tourism Management). Graduate School, Chiang Mai University.