ผลของการจัดการเรียนรู้โดยใช้สื่อดิจิทัล เรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น เพื่อส่งเสริมทักษะท่ารำโขน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม)
DOI:
https://doi.org/10.14456/jasrru.2025.11คำสำคัญ:
สื่อดิจิทัล, ท่ารำนาฏยศัพท์, ทักษะท่ารำโขนบทคัดย่อ
บทความนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนาสื่อดิจิทัล เรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น เพื่อส่งเสริมทักษะท่ารำโขน 2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนเรียนกับหลังเรียนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายประถม) ที่เรียนจากสื่อดิจิทัลเรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น ในการส่งเสริมทักษะท่ารำโขน 3) ศึกษาความพึงพอใจจากการเรียนโดยใช้สื่อดิจิทัล เรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้นในการส่งเสริมทักษะท่ารำโขน สื่อดิจิทัลเรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น เป็นสื่อที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการฝึกท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้นที่ใช้ในการเรียนโขน มี 3 เรื่อง ดังนี้ 1) นามศัพท์ 2) กิริยาศัพท์ 3) นาฏยศัพท์เบ็ดเตล็ด กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนชายที่เรียนวิชานาฏศิลป์และโขน จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ สื่อดิจิทัลเรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น แบบประเมินคุณภาพสื่อดิจิทัลเรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น เรื่องภาษาท่าของโขน แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบประเมินทักษะท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น แบบสอบถามความพึงพอใจของผู้เรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ การหาประสิทธิภาพ E1/E2 ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าที (t-test Dependent Sample) ผลการวิจัยพบว่า คุณภาพของสื่อดิจิทัล เรื่อง ท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น มีคุณภาพอยู่ในระดับดี (x̄ = 4.09, S.D. = 0.77) มีประสิทธิภาพ 80.50/87.00 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ 80/80 ส่วนผลการใช้สื่อดิจิทัลเรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น พบว่า นักเรียนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจากการเรียนผ่านสื่อดิจิทัล เรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และนักเรียนกลุ่มนี้มีทักษะท่ารำโขนโดยรวมอยู่ในระดับดี (x̄ = 4.10, S.D.=0.64) อีกทั้งความพึงพอใจของนักเรียนจากการเรียนผ่านสื่อดิจิทัล เรื่องท่ารำนาฏยศัพท์เบื้องต้น พบว่า นักเรียนมีความพึงพอใจอยู่ในระดับดี (x̄ = 4.23 , S.D. = 0.68)
Downloads
References
กรองกาญจน์ กันไชยคำ. (2562). การพัฒนาบริบทร่วมสมัย เขามอ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหารเพื่อออกแบบนิทรรศการผ่านสื่อดิจิทัล [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. https://ir.swu.ac.th/jspui/handle/123456789/28480
จิติมา วรรณศรี. (2564). การบริหารจัดการศึกษายุคดิจิทัล. รัตนสุวรรณการพิมพ์.
ชนนิกานต์ นวลพลับ, เก็ตถวา บุญปราการ, และชุติมา ทัศโร. (2566). การพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฏศิลป์ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้นาฏศิลป์บำบัดของนักเรียนสมาธิสั้นชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(3), 365-401.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2558). เทคนิคการเขียนเค้าโครงการวิจัย แนวทางสู่ความสำเร็จ. อมรการพิมพ์.
ธนาวุฒิ เสือสวัสดิ์, นพดล อินทร์จันทร์, และปิยวดี มากพา. (2567). การพัฒนาสื่ออินโฟกราฟิกเพื่อช่วยครูในการสอนรายวิชานาฏศิลป์กรณีศึกษา นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เขตคุณภาพการศึกษากบินทร์บุรี 4 จังหวัดปราจีนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 34(1), 118-137.
ภูษณิศา เศรษฐ์วิชัย. (2558). ท่านาฏยศัพท์. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://www.facebook.com/darin.setwichai. สืบค้น 16 มีนาคม 2564.
เพียงแพน สรรพศรี, และปิยวดี มากพา. (2566). กระบวนทัศน์ครูนาฏศิลป์ไทย. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 30(1), 35-36.
รสสุคนธ์ เพ็ญเนตร. (2561). การพัฒนาทักษะปฏิบัตินาฎยศัพท์และภาษาท่า โดยใช้การเรียนรู้แบบกลุ่มร่วมมือเทคนิค TAI ร่วมกับแนวคิดการสอนปฏิบัติของแฮร์โรว์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. https://fulltext.rmu.ac.th/fulltext/2561/127076/Penneth%20rossukon.pdf
อภิญญา สุขบัว. (2563). การพัฒนาสื่ออิเล็กทรอนิกส์เพื่อการเรียนรู้ด้วยตนเอง เรื่อง ทัศนศิลป์ สะท้อนชีวิต สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนพญาไท [วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
หมวดหมู่
License
Copyright (c) 2025 วารสารราชภัฏสุรินทร์วิชาการ

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.