แนวทางการพัฒนานวัตกรรมต่อการสร้างคุณค่า ของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคม

ผู้แต่ง

  • พินพัสนีย์ พรหมศิริ นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

นวัตกรรม, การสร้างคุณค่าทางสังคม, ผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคม

บทคัดย่อ

          การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาปัญหาและปัจจัยการสร้างคุณค่าของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคม และเพื่อหาแนวทางนวัตกรรมต่อการสร้างคุณค่าของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคม ผู้ให้ข้อมูลสำคัญคือ ผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย ซึ่งเป็นองค์การที่มีแนวทางปฏิบัติที่ดีทำให้องค์การไปสู่ความเป็นเลิศตามเป้าหมาย เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จำนวน 11 แห่ง ๆ ละ 1 ราย ตำแหน่งเจ้าของกิจการ ผู้บริหาร หรือผู้จัดการของวิสาหกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวมรวมข้อมูลคือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก ความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา (validity) ได้ค่าเท่ากับ 0.96 ผลการวิจัยพบว่า ปัญหาสำคัญต่อการสร้างคุณค่าของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคมให้บรรลุวัตถุประสงค์และเป้าหมายคือ แหล่งเงินทุนทั้งจากภาครัฐและภาคเอกชน และการสร้างเครือข่ายธุรกิจ การจับคู่ทางธุรกิจ หรือการตกลงทำความร่วมมือกัน เพื่อช่วยเหลือกันเรื่องเทคโนโลยีนวัตกรรม และองค์ความรู้ ส่วนปัจจัยในการสร้างคุณค่าของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคม มี 3 ประเด็น คือ 1.ความปรารถนาและแรงบันดาลใจที่ต้องการช่วยเหลือ ชุมชน สังคม และสิ่งแวดล้อม 2. การกำหนดวิสัยทัศน์ พันธกิจ เป้าหมาย วัตถุประสงค์ และนโยบายการดำเนินงานต่าง ๆ ของวิสาหกิจเพื่อสังคม 3. การสื่อสารความรู้ใหม่ และการสร้างความเข้าใจในบริบทของวิสาหกิจเพื่อสังคม สำหรับแนวทางนวัตกรรมต่อการสร้างคุณค่าของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคมประกอบด้วยแรงบันดาลใจ ทักษะความรู้ความสามารถ ความร่วมมือกับทุกภาคส่วน องค์ความรู้ใหม่ นวัตกรรม การยกระดับคุณภาพผลิตภัณฑ์ และความพึงพอใจของลูกค้า

References

พสุ เดชะรินทร์. (2552). ผู้ประกอบการเพื่อสังคม (Social entreprenuer). สืบค้นจาก http://www.volunteerspirit.org/?p=25147

เรวัตร ตันตยานนท์. (2560). ผู้ประกอบการเพื่อสังคมและนวัตกรรมเพื่อสังคม. สืบค้นจาก http://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/641032

วรรณี แกมเกตุ. (2555). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิวรรณ ธาราหิรัญโชติ. (2560). ผู้ประกอบการสังคม. สืบค้นจาก http://www.bangkokbiznews.Com/blog/detail/641544

สถาบันไทยพัฒน์.(2561). มลฑลแห่งความยั่งยืน (The sphere of sustainability). กรุงเทพมหานคร

Boons, F., Montalvo, C., Quist, J., & Wagner, M. (2013). Sustainable innovation, business models and economic performance: An overview. Journal of Cleaner Production, 45, 1-8.

Bornstein, D. (1998). Changing the world on a shoestring: An ambitious foundation promotes social change by finding social enterpreneurs. Atlantic Monthly, 281(1), 34-39.

Camisón, C., & Villar-López, A. (2014). Organizational innovation as an enabler of techonological innovation capabilities and firm performance. Journal of Business Research, 67(1), 2891-2902.

Caseiro, N., & Coelho, A. (2018). Business intelligence and competitiveness: The mediating role of enterprenurial oreintation. Competitiveness Review: An International Business Journal, 28(2), 213-216.

Cerne, M., Kase, R., & Skerlavaj, M. (2016). Non-technological innovation research: Evaluating the intellectual structure and prospects of an emerging field. Scandinavian Journal of Management, 32(2), 69-85.

Crisan, C. M., & Borza, A. (2012). Social enterpreneurship and corporate social responsibilities. International Business Research, 5(2), 106-108.

Damanpour, F. (2014). Footnotes to research on management innovation. Organizational Studies, 35(9), 1265-1285.

Damanpour, F., Szabat, K. A., & Evan, W. M. (1989). The relationship between types of innovation and organizational performance. Journal of Management Studies, 26(6), 587-601.

Dees, G. J. (2003). New definitions of social enterpreneurship: Free eye exams and wheelchair drivers. Knowledge @ Wharton Newsletter, 12(10), 3-16.

Defourny, J., & Nyssens, M. (2008). Social enterprise in Europe: Recents trends and developments. Social Enterprise Journal, 4(3), 202-228.

Dereli, D. D. (2015). Innovation management in global competition and competitive advantage. Procedia-Social and Behavior Science, 195, 1365-1370.

Doherty, B., Haugh, H., & Lyon, F. (2014). Social enterprises as hybrid organizations: A review and research agenda. International Journal of Management Reviews, 16(4), 417-436.

Edquist, C. (1997). Systems of innovation: Technologies, institutions and organizations. New York: Routledge.

Gawell, M. (2013). Social enterpreneurship-innovative challenges or adjustable followers?. Social Enterprise Journal, 3(1), 203-220.

Gibbons, A. (1997). Innovation and the developing system of knowledge production. Brighton, UK: University of Sessex.

Gomezelj, D. O. (2016). A systematic review of research on innovation in hospitality and tourism. International Journal of Contemporary

Guntitat Horthong. (2020). Five Forces Model หลักการวิเคราะห์ 5 ภัยคุกคมจากปัจจัยภายนอกที่จะทำให้ธุรกิจของคุณแข็งแกร่งขึ้น. Retrieved from https//adadictth.com/knowledge/Five-forces-Model-Marketing

Han, J. K., Kim, N., & Srivastana, R. (1998). Market orientation and organizational performance: Is innovation a missing link?. Journal of Marketing, 62(4), 30-45.

Hervas-Oliver, J. L., Gonzalez, G., Coja, P., & Sempere-Ripoll, F. (2015). Identifying emerging sub-field of research. European Planning Studies, 23(9), 1827-1872.

Kamp, B., & Parry, G. (2017). Servitization and advanced business service as levers for competitiveness. Industrial Marketing Management, 60, 11-16.

Khan, A. M., & Manopichetwattana, V. (1989). Innovation and non-innovative small firms: Types and characteristics. Management Science, 35(5), 597-606.

Leadbeater, C. (1997). The rise of the social enterpreneur. London: Demos.

Lin, C. (2006). A study on the organizational innovations in Taiwan’s logistics indsutry. The Business Review, 5(1), 270-279.

Martin, R. L., & Osberg, S. R. (2015). Two keys to sustainable social enterprise. Harveard Business Review, 93(5), 213-226.

Maune, A. (2014). Competitive intelligence and firm competitiveness: An overview. Corporate Ownership and Control, 11(1), 533-542.

Morris, M. H., Webb, J. W., & Franklin, R. J. (2011). Understanding the manifestation of enterpreneurial orientation in the non-profit context. Enterpreneurship Theory Pract, 35(5), 947-971.

Mort, G. S., Weerawardena, J., & Carnegie, K. (2003). Social enterpreneurship: Towards conceptualization. International Journal of Non-profit and Voluntary Sector Marketing, 8(1), 76-89.

Mulloth, B., Kickul, J. R., & Gundry, L. K. (2016). Driving technology innovation through social enterpreneurship at Prezi. Journal of Small Business and Enterprise Development, 23(3), 753-767.

Panayides, P. (2006). Enhancing innovation capability through relationship management and implications for performance. European Journal of Innovation Management, 9(4), 466-483.

Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2011). Creating shared value. Harvard Business Review.

Roberts, D., & Woods, C. (2005). Changing the world on a shoestring: The concept of social enterpreneurship. London: Palgrave.

Sarri, K. K., Bakouros, I. L., & Petridou, E. (2010). Enterpreneur training for creativity and innovation. Journal of European Industrial Training, 34(3), 270-288.

Schilling, M. A. (2008). Strategic management of technological innovation (2nd ed.). New York: McGraw-Hill.

Schumpeter, J. (1950). Capitalism, socialism and democracy (3rd ed.). New York: Harper and Row.

Smith, D. (2006). Exploring innovation. Berkshire: McGraw-Hill.

Srivastava, S., Sultan, A., & Chasthi, N. (2017). Influence of innovation competence on firm level competitveness: An exploratory study. Asia Pacific Journal of Innovation and enterpreneurship, 11(1), 63-75.

Sultan, S. S. (2014). Enhancing the competitiveness of palestinan SMEs through clustering. Euro Med Journal of Business, 9(2), 164-174.

Tidd, J. (2001). Innovation management in context: Environment, organization and performance. International Journal of Management Reviews, 3(3), 169-183.

Ungerman, O., Dedkova, J., & Gurinova, K. (2018). The impact of marketing innovation on the competitiveness of enterprise in the context of industry 4.0. Journal of Competitiveness, 10(2), 132-148.

UNIDO. (2013). The UNIDO approach to cluster development: Key principles and project experiences for inclusive growth. New York: United Nation Industrial Development Organization.

Utterback, J. M. (1971). The process of technological innovation within the firm. Academy of Management Journal, 14(1), 75-88.

Utterback, J. M., & Suarez, F. F. (1993). Innovation, competition, and industry structure. Research Policy, 22(1), 1-21.

Walker, R. M., Chen, J., & Aravind, D. (2015). Management innovation and firm performance: An integration of research findings. European Management Journal, 33(5), 407-422.

White, T. M., & Zook, S. (2018). Social enterprise innovation: A quantitative analysis of global patterns. International Society for Third-Sector Research, 29, 496-510.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-06-29