บทบาทพระสงฆ์กับการพัฒนาท้องถิ่นด้านการศึกษาและวัฒนธรรม กรณีศึกษาพระครูสุนทรปัญญาวิมล

บทคัดย่อ

         การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบทบาทของพระครูสุนทรปัญญาวิมลด้านการพัฒนาการศึกษาและด้านการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่น 2) วิเคราะห์เกี่ยวกับบทบาทของพระครูสุนทรปัญญาวิมลในการพัฒนาการศึกษาและการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่น และ 3) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับบทบาทของพระครูสุนทรปัญญาวิมลในการพัฒนาด้านการศึกษาและด้านการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่น เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ซึ่งเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยเทคนิคการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก โดยกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 10 คน ได้แก่ พระสงฆ์ จำนวน 1 รูป  กำนันจำนวน 1 คน ผู้ใหญ่บ้านจำนวน 2 คน  ประชาชนบ้านตากแดดจำนวน 3 คน  ไวยาวัจกรจำนวน 1 คน  ปราชญ์ชาวบ้านจำนวน 2 คน คัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive  sampling) และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนาวิเคราะห์ (Analytical description) ผลการวิจัย พบว่า

         1) บทบาทของพระครูสุนทรปัญญาวิมลด้านการพัฒนาการศึกษาและด้านการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่น  พบว่า พระครูสุนทรปัญญาวิมล ท่านมีบทบาทของการเป็นพระนักการพัฒนาด้านการศึกษาและวัฒนธรรมและเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับประชาชนในชุมชน 2) บทบาทของพระครูสุนทรปัญญาวิมลในการพัฒนาการศึกษาและการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่น พบว่า บทบาทของพระสงฆ์กับการพัฒนา ต้องมีคุณลักษณะและความรู้ ความสามารถ ในการสนับสนุนส่งเสริมให้ประชาชนในพื้นที่สามารถเข้ามามีส่วนร่วมได้ในการพัฒนาท้องถิ่น และ 3) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับบทบาทของพระครูสุนทรปัญญาวิมลในการพัฒนาด้านการศึกษาและด้านการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่น พบว่า พระสงฆ์ควรเป็นแบบอย่างที่ดีในด้านศีลธรรม เพื่อปลูกศรัทธาให้เกิดขึ้นกับประชาชนในท้องถิ่น และพระสงฆ์ต้องมีการพัฒนาตนเองให้รอบรู้  เพื่อเท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงของสังคม จึงจะส่งผลต่อศักยภาพในการพัฒนาการศึกษา