ขนมนางเล็ด: กระบวนการผลิตและแนวทางส่งเสริมอาชีพในชุมชน กรณีศึกษาชุมชนบ้าน สก็วน จังหวัดสุรินทร์

ผู้แต่ง

  • ชัยนะรินทร์ ทับมะเริง มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ https://orcid.org/0000-0003-0917-9310
  • วิชชุดา ยินดี คณะเกษตรและอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์
  • กนกกาญจน์ รีบเร่งรัมย์ คณะเกษตรและอุตสาหกรรมเกษตร มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์

DOI:

https://doi.org/10.14456/jasrru.2025.24

คำสำคัญ:

ขนมนางเล็ด, การส่งเสริมอาชีพ, ชุมชนบ้านสก็วน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาวิธีการทำขนมนางเล็ดในชุมชนบ้านสก็วน และ           (2) ศึกษาแนวทางการส่งเสริมอาชีพในการทำขนมนางเล็ดในชุมชน โดยใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้จำนวน 40 คน โดยมีกลุ่มเป้าหมายจำนวน 17 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบเจาะจง เก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม โดยกลุ่มผู้ให้ข้อมูลเป็นกลุ่มผู้ผลิตและจำหน่ายขนมนางเล็ดในพื้นที่อำเภอเมืองสุรินทร์ รวมทั้งศึกษาข้อมูลจากเอกสารที่เกี่ยวข้อง พร้อมทั้งตรวจสอบข้อมูลด้วยวิธี Triangulation และนำมาวิเคราะห์แบบพรรณนา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ แบบสัมภาษณ์และแบบสังเกต การวิเคราะห์ข้อมูลโดนการวิเคราะห์เนื้อหาและนำเสนอแบบพรรณนา

          ผลการวิจัยพบว่า วิธีการทำขนมนางเล็ดประกอบด้วยขั้นตอนสำคัญ ได้แก่ การเตรียมวัตถุดิบ เช่น ข้าวเหนียว น้ำแตงโม น้ำตาลมะพร้าว การนึ่ง การขึ้นรูปข้าวเหนียว การตากแห้ง การทอด และการราดน้ำตาล ซึ่งเป็นกระบวนการที่ต้องอาศัยทักษะและความพิถีพิถัน ขณะเดียวกัน แนวทางการส่งเสริมอาชีพพบว่าชุมชนควรให้ความรู้ในการเลือกวัตถุดิบและควบคุมคุณภาพ พัฒนาสินค้าให้ได้มาตรฐาน ส่งเสริมการรวมกลุ่มแม่บ้าน และถ่ายทอดความรู้จากรุ่นสู่รุ่นอย่างเป็นระบบ จากผลการวิจัยสรุปได้ว่า การทำขนมนางเล็ดสามารถพัฒนาเป็นอาชีพในชุมชนได้จริง หากมีการวางระบบการผลิตที่ชัดเจน การส่งเสริมองค์ความรู้ และการรวมกลุ่มเพื่อบริหารจัดการร่วมกันอย่างโปร่งใส ทั้งยังเป็นการอนุรักษ์ภูมิปัญญาท้องถิ่น ควบคู่กับการสร้างรายได้และความเข้มแข็งให้กับชุมชนอย่างยั่งยืน

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กองส่งเสริมการพัฒนาชุมชน. (2563). แนวทางการส่งเสริมและพัฒนาอาชีพชุมชน. กรุงเทพมหานคร: กรมการพัฒนาชุมชน.

ประสิทธิ์ พรมศรี, (2546). เครื่องอัดเม็ดขึ้นรูปขนมข้าวแต๋น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ปราโมทย์ ไม้กลัด. (2559). เศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืน. วารสารวิถีท้องถิ่น, 10(2), 1-14.

พุฒิยา รัตนศิริวัฒน์. (2561). การแปรรูปอาหาร 1. นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

สถาบันวิจัยข้าว. (2545). อาหารไทย ขนมไทยและเครื่องดื่มจากข้าว. กรุงเทพฯ: กรมวิชาการเกษตร.

อนุชา เจริญรักษ์. (2565). การสร้างมูลค่าที่ส่งผลต่อความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชนแปรรูป กลุ่มขนมนางเล็ดบ้านห้วย หมู่ที่ 3 ตำบลหนองโดน อำเภอจัตุรัส จังหวัดชัยภูมิ. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 12(4), 696-711.

Flora, C. B., & Flora, J. L. (2008). Rural Communities: Legacy and Change (3rd ed.). Boulder, CO: Westview Press.

Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). The Knowledge-Creating Company: How Japanese Companies Create the Dynamics of Innovation. New York: Oxford University Press.

Porter, M. E. (1990). The Competitive Advantage of Nations. New York: Free Press.

Pretty, J. N. (1995). Participatory Learning for Sustainable Agriculture. World Development, 23(8), 1247–1263.

UNESCO. (2003). Convention for the Safeguarding of the Intangible Cultural Heritage. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.

Wenger, E., McDermott, R., & Snyder, W. M. (2002). Cultivating Communities of Practice: A Guide to Managing Knowledge. Boston: Harvard Business School Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

26-06-2025

รูปแบบการอ้างอิง

ทับมะเริง ช., ยินดี ว. ., & รีบเร่งรัมย์ ก. (2025). ขนมนางเล็ด: กระบวนการผลิตและแนวทางส่งเสริมอาชีพในชุมชน กรณีศึกษาชุมชนบ้าน สก็วน จังหวัดสุรินทร์. วารสารราชภัฏสุรินทร์วิชาการ, 3(3), 27–38. https://doi.org/10.14456/jasrru.2025.24