การพัฒนาอักษรไทยในเชิงภาษาและวัฒนธรรม

Main Article Content

ญาณากร ณิชสัมฤทธิ์

บทคัดย่อ

การพัฒนาอักษรไทยเป็นกระบวนการที่สะท้อนถึงความเปลี่ยนแปลงทั้งในเชิงภาษาและวัฒนธรรม อักษรไทยมีพัฒนาการอย่างต่อเนื่องตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน โดยได้รับอิทธิพลจากปัจจัยทางประวัติศาสตร์ สังคม และเทคโนโลยี การศึกษานี้มุ่งเน้นการวิเคราะห์พัฒนาการของอักษรไทยในสองมิติหลัก ได้แก่ (1) เชิงภาษา ซึ่งรวมถึงการเปลี่ยนแปลงทางอักขรวิธี รูปแบบการเขียน และการใช้ภาษาในยุคดิจิทัล และ (2) เชิงวัฒนธรรม ที่สะท้อนถึงบทบาทของอักษรไทยในบริบททางสังคม ประเพณี และสื่อร่วมสมัย
ผลการศึกษาพบว่า การเปลี่ยนแปลงของอักษรไทยในเชิงภาษาเกิดขึ้นจากความจำเป็นในการปรับตัวให้สอดคล้องกับวิถีชีวิตและเทคโนโลยีสมัยใหม่ เช่น การใช้ภาษาย่อในสื่อสังคมออนไลน์และการเปลี่ยนแปลงรูปแบบตัวอักษรในงานออกแบบร่วมสมัย ขณะเดียวกัน อักษรไทยยังคงมีบทบาทสำคัญในเชิงวัฒนธรรม โดยเป็นสื่อกลางในการสืบทอดเอกลักษณ์ไทย ผ่านงานศิลปะ วรรณกรรม และประเพณีท้องถิ่น
การศึกษานี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการรักษาสมดุลระหว่างการพัฒนาอักษรไทยให้สอดคล้องกับยุคสมัย กับการคงไว้ซึ่งคุณค่าและอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของไทย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ณิชสัมฤทธิ์ ญ. . (2025). การพัฒนาอักษรไทยในเชิงภาษาและวัฒนธรรม. วารสารครุศาสตร์อภิวัฒน์, 3(2), 22–34. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/jott/article/view/2227
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ