“ปราสาทระแงง” กับการส่งเสริมการท่องเที่ยววัฒนธรรมท้องถิ่น จังหวัดสุรินทร์

ผู้แต่ง

  • ยโสธารา ศิริภาประภากร รองผู้อำนวยการสำนักงานสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดสุรินทร์ แห่งที่ 2 วัดป่าโยธาประสิทธิ์ ตำบลนอกเมือง อำเภอเมืองสุรินทร์ จังหวัดสุรินทร์
  • สุริยา คลังฤทธิ์ นักวิชาการอิสระ บ้านศาลาสามัคคี ตำบลชบ อำเภอสังขะ จังหวัดสุรินทร์
  • สำเริง อินทยุง นักวิชาการอิสระ บ้านตะโก ตำบลโคกย่าง อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์

DOI:

https://doi.org/10.14456/jasrru.2023.26

คำสำคัญ:

ปราสาทระแงง, การส่งเสริมวัฒนธรรมท้องถิ่น, จังหวัดสุรินทร์

บทคัดย่อ

         ปราสาทระแงง กับการส่งเสริมการท่องเที่ยววัฒนธรรมท้องถิ่น จังหวัดสุรินทร์ ได้กล่าวถึงความเป็นมาของ “ปราสาทระแงง” ที่เป็นโบราณสถานที่สร้างขึ้นในศาสนาพรามหณ์ ฮินดู (ปราสาท-ระ-แงง)  มีความสำคัญต่อของชุมชน (ปราสาท-ระ-แงง) มีบทบาทต่อวิถีชีวิตและความเป็นอยู่ในฐานะเป็นสถานที่ช่วยในการส่งเสริมการท่องเที่ยววัฒนธรรมท้องถิ่น ในพื้นที่จังหวัดสุรินทร์ได้  มีการจัดงานประจำปีที่สำคัญ คือ การเซ่นไหว้เทพเจ้า และการจัดกิจกรรมประจำท้องถิ่น  การรำเพื่อบูชาปราสาท การจัดกิจกรรมการแสดงศิลปะและวัฒนธรรมระดับนานาชาติ เป็นแนวทางในการส่งเสริมให้เกิดการท่องเที่ยววัฒนธรรมท้องถิ่น ที่มีประโยชน์ในด้านเศรษฐกิจ เช่น มีการแสดงศิลปะและวัฒนธรรมนานาชาติ การเดินแฟชั่นผ้าไหม มีการแลกเปลี่ยนสินค้าชุมชน ผลิตผลด้านการเกษตรชุมชน และการเชิญให้มีผู้ท่องเที่ยวที่สนใจได้เข้ามาร่วมชมกิจกรรมทั้งนี้ประโยชน์ที่เกิดขึ้นมีผลทำให้ ชุมชนแถบนี้ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรม ชุมชนจะเกิดความห่วงแหนโบราณสถานและจะร่วมกันรักษาให้คงอยู่ซึ่งมีผลต่อการรักษาสมบัติชาติ และยังรักษาให้เกิดวัฒนธรรมประจำถิ่นของชุมชนด้วย

Downloads

Download data is not yet available.

References

กรมศิลปากร. (2550). ประวัติเมืองสุรินทร์. กรุงเทพฯ : สำหนักพิมพ์สถานแห่งชาติกรมศีลปากร. กระทรวงวัฒนธรรม.

กรมศิลปากร. (2550). ประวัติศาสตร์เมืองสุรินทร์. กรุงเทพฯ : อัมรินทร์พริ้นติ้งและพับลิชชิ่ง.

เทพมนตรี ลิมปพะยอม. (2550). (บรรณาธิการ). เนะขแมร์ อินไทยแลนด์: หลากหลายมุมมองและเรื่องราวของปราสาทเขมรในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : มิวเซียม บุคส์.

ธิบดี บัวคำศรี. (2555). ประวัติศาสตร์กัมพูชา หนังสือชุด "อาเซียน "ในมิติประวัติศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เมืองโบราณ.

ยโสธารา ศิริภาประภากร, กฤษนันท แสงมาศ, ทิตยาวดี อินทรางกูร และพระมหาขุนทอง เขมสิริ. (2561). คุณคาและอิทธิพลของปราสาทขอมที่ชวยเสริมสรางความสัมพันธทางวัฒนธรรมทั้งสองประเทศ : กรณีปราสาทตาควายตําบลบักได อําเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร. ใน การประชุมสัมมนาวิชาการระดับนานาชาติ ครั้งที่ 9 และระดับชาติครั้งที่ 1 ระดับชาติ ในหัวขอ “วัฒนธรรมเชิงพุทธกับการพัฒนาที่ยั่งยืน”. 2 -3 เมษายน 2561. หน้า 22–30. ศรีสะเกษ : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยวิทยาลัยสงฆศรีสะเกษ.

ยโสธารา ศิริภาประภากร และสําเริง อินทยุง. (2561). อัตลักษณของปราสาทขอมกับการพัฒนาชุมชนในจังหวัดสุรินทร. ในการประชุมวิชาการระดับชาติ “ราชมงคลสุรินทร ครั้งที่ 9”. 29–31 สิงหาคม 2561. หน้า 452 –461. สุรินทร : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตสุรินทร.

ยโสธารา ศิริภาประภากร, สุพัตรา วะยะลุน, ทิตยาวดี อินทรากูร, กฤษนันท แสงมาศ และสุริยา คลังฤทธิ์. (2562). จุดยุทธศาสตรเสนทางเศรษฐกิจ การเมือง การปกครองระหวางสองประเทศสูการบูรณาการ การทองเที่ยวเชิงวัฒนธรรมตามเสนทางอริยธรรมขอมโบราณ อําเภอพนมดงรัก จังหวัดสุรินทร. ในการประชุมวิชาการระดับชาติศรีโคตรบูนณศึกษา ครั้งที่ 1 “แลสายน้ำโขงกับงานวัฒนธรรมศึกษาเพื่อพัฒนาทองถิ่น”. 2 พฤษภาคม 2562. หน้า 635 -645. นครพนม : มหาวิทยาลัยนครพนม.

ศิริพร สุเมธารัตน์. (2554). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองสุรินทร์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์โอเดียนสโตร์.

เชษฐ์ ติงสัญชลี. (2560). ประวัติศาสตร์ศิลปะ อินเดียและเอเซียตะวันออกเฉียงใต้ รูปแบบ พัฒนาการ ความหมาย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ หจก. เรือนแก้วการพิมพ์.

สุทัศน์ กองทรัพย์. (2550). ประวัติศาสตร์เมืองสุรินทร์. สุรินทร์ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

อชิรัชญ์ ไชยพจน์พานิช. (2557). ศิลปะเวียดและจาม. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มติชนจำกัด (มหาชน).

Michel Petrotchenko. (2014). Angkor temples. the guidebook third edition. printed and bound in Thailand by armrin printing publishing Pcl.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

01-08-2023

How to Cite

ศิริภาประภากร ย., คลังฤทธิ์ ส., & อินทยุง ส. (2023). “ปราสาทระแงง” กับการส่งเสริมการท่องเที่ยววัฒนธรรมท้องถิ่น จังหวัดสุรินทร์. วารสารราชภัฏสุรินทร์วิชาการ, 1(4), 67–78. https://doi.org/10.14456/jasrru.2023.26