Beliefs and Practices Towards the Bodhi Tree in Lanna Society

Main Article Content

Phra Warakorn Duang-a-nan

Abstract

This research aims to 1. study the beliefs and practices towards the Bodhi tree in Thailand and 2. study the beliefs and practices towards the Bodhi tree in Lanna society. This is a documentary research.
The research results found that the Bodhi tree in Thailand was planted in the Dvaravati period, around 1432 B.E., when Phra Mahathera Lai Lai brought the tree from Sri Lanka. During the Sukhothai and Rattanakosin periods, the Bodhi tree was brought from Bodh Gaya, India, and planted and propagated throughout the country. In Lanna society, the Bodhi tree is called the “Sri tree” or the “Sari tree”. Lanna people consider it to be a representative of the Buddha. Cutting or destroying it is strictly prohibited. Those who cut it are punished as if committing a heinous sin. The Bodhi tree has an influence on Lanna people in traditions, such as offering a Bodhi tree support pole and pouring fresh milk on the Bodhi tree. The story of the Bodhi tree has been recorded in many Buddhist scriptures and stone inscriptions. Most of them mention the benefits, importance, and prohibitions of the Bodhi tree. As for the influence on Lanna art, Lanna people like to carve Bodhi tree branches into Buddha statues.

Article Details

How to Cite
Duang-a-nan, P. W. . (2024). Beliefs and Practices Towards the Bodhi Tree in Lanna Society. Journal of Buddhism Science, 1(2), 1–17. retrieved from https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JNBS/article/view/2202
Section
Research Articles

References

กรมศิลปากร. (2548). ประชุมจารึก ภาคที่ 8 จารึกสุโขทัย. กรุงเทพมหานคร: กรมศิลปากร.

กรรณิการ์ พันชนะ. (2537). ภาษาวัฒนธรรม. เชียงใหม่: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์.

ฉัตรชัย แซ่ฉั่ว. (2548). “วัดศรีมหาโพธิ์ อำเภอศรีมโหสด จังหวัดปราจีนบุรี”. วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสถาปัตยกรรมไทย. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ธีรโชติ เกิดแก้ว. (2553). “โพธิ์: จากพุทธคยาสู่หัวเฉียว”. วารสาร มฉก.วิชาการ. 14 (27): 69-84.

นวกฤด เหงกระโทก. “การศึกษาคุณค่า และคติธรรมของต้นพระศรีมหาโพธิ์ในพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เผ่าทอง ทองเจือ. (2546). พระศรีมหาโพธิ์จากชมพูทวีปสู่สุวรรณภูมิ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย.

มณี พยอมยงค์. (2529). ประเพณีสิบสองเดือนล้านนาไทย. โครงการศูนย์ส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

ยศ สันตสมบัติ. (2537). มนุษย์กับวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิไลรัตน์ ยังรอด และธวัชชัย องค์วุฒิเวทย์. (2551). คู่มือท่องเที่ยว –เรียนรู้ : สุโขทัย ศรีสัชนาลัย. กรุงเทพมหานคร: มิวเซี่ยมเพลส.

ศิริพงษ์ ศักดิ์สิทธิ์. (2554). “คติการสร้างพระพุทธรูปไม้ในล้านนา”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาโบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์. (2550). “เชียงใหม่” ในตามเส้นทางงานช่างโบราณ ประวัติศาสตร์ศิลปะกับการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ. (2503). เรื่องประดิษฐานพระสงฆ์สยามวงศ์ในลังกาทวีป. พระนคร: กรมศิลปากร.

สรัสวดี อ๋องสกุล. (2539). ประวัติศาสตร์ล้านนา. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์บุ๊คเซนเตอร์.

สุรชัย จงจิตงาม. (2549). ท่องเที่ยว เรียนรู้ : ล้านนา เชียงใหม่, ลำพูน, ลำปาง. กรุงเทพมหานคร: มิวเซี่ยมเพลส.

สุภาพรรณ ณ บางช้าง. (2535). ขนบธรรมเนียมประเพณี : ความเชื่อและแนวทางปฏิบัติในสมัยสุโขทัยถึงสมัยอยุธยาตอนกลาง. สถาบันไทยศึกษา: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรีย์ ภูมิอมร. (2546). พระศรีมหาโพธิ์ ต้นไม้ที่มีคนกราบไหว้มากที่สุดในโลกในพระศรีมหาโพธิ์จากชมพูทวีปสู่สุวรรณภูมิ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโตโยต้า ประเทศไทย.

อภิญญา เงินดี. (2554). “การศึกษาความเชื่อ ประเพณีและพิธีกรรมของพระพุทธศาสนาในฐานะทุนทางสังคมวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนชายแดนไทย-พม่า สองฝั่งแม่น้ำเมย”. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

อภิญญา นนท์นาท. (2554). “แนวคิดและความสำคัญของต้นพระศรีมหาโพธิ์สมัยพระบาทสมเด็จ พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์. คณะโบราณคดี: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อัครพงษ์ ค่ำคูณ. (2546). โพธิ์ : เรื่องที่เรายังไม่รู้ในพระศรีมหาโพธิ์จากชมพูทวีปสู่สุวรรณภูมิ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโตโยต้าประเทศไทย.

แม่ชีจันทร์ธิภา แสวงทรัพย์. (2557). “การศึกษาความสำคัญของโพธิมณฑลในพระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.