การผลิตซ้ำทางสังคมวัฒนธรรมในพระพุทธศาสนา

Main Article Content

พระเจษฎา มหาวุฑฺโฒ (สอนบาลี)
ธวัชชัย ไชยวุฒิ
พัลลภ หารุคำจา

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ในศึกษาเกี่ยวกับการผลิตซ้ำทางสังคมวัฒนธรรมในพระพุทธศาสนา ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบการผลิตซ้ำ 1) รูปแบบนามธรรม ปรากฏในรูปแบบของความเชื่อในพระพุทธศาสนาขนบธรรมเนียมประเพณี พิธีกรรมต่าง ๆ อีกทั้งทัศนคติ และการอบรมสั่งสอนในการปฏิบัติตามหลักธรรมทางพุทธศาสนา 2) รูปแบบรูปธรรม หลักธรรมคำสอนทางพุทธศาสนาจากลักษณะมุขปาฐะพัฒนาเป็นลายลักษณ์อักษร และได้ถูกพัฒนาผสมผสานในลักษณะต่างๆ จากรูปแบบนามธรรมให้ปรากฏในรูปแบบ ได้แก่ วรรณกรรม จิตรกรรม ประติมากรรม สถาปัตยกรรม และรูปแบบของการผลิตเป็นสื่อสิ่งพิมพ์ และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ การผลิตซ้ำทางสังคมวัฒนธรรมในพระพุทธศาสนาเป็นกระบวนการของการปรับปรนทางพระพุทธศาสนา โดยมีหลักการและระบบการที่เป็นไปตามแนวทางผสมผสานกับศาสตร์สมัยใหม่ มุ่งชี้วิถีทางโลกียวิสัยตั้งอยู่บนรากฐานไม่แสวงหาเชิงพาณิชย์ทันสมัยถ่ายทอดพระธรรมวินัยได้อย่างถูกต้อง คงรูปแบบตามหลักพุทธวจนะ และเป็นประโยชน์ให้สังคมอย่างทันสมัย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
มหาวุฑฺโฒ (สอนบาลี) พ. ., ไชยวุฒิ ธ. ., & หารุคำจา พ. . (2025). การผลิตซ้ำทางสังคมวัฒนธรรมในพระพุทธศาสนา. วารสารธรรมสาส์น, 4(2), 71–90. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JDSN/article/view/3056
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กาญจนา แก้วเทพ. (2539). สื่อส่องวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิภูมิปัญญา.

กาญจนา แก้วเทพและสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองและสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ภาพพิมพ์.

ฉวีวรรณ สุวรรณาภา. พระพุทธศาสนากับวัฒนธรรมไทย. แหล่งที่มา: https://www.mcu.ac.th/article/detail/405 [31 พฤศจิกายน 2568].

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2539). นิติศาสตร์แนวพุทธ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม. (2545). จัดระเบียบสังคมตามคตินิยมแห่งสังฆะ. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มูลนิธิพุทธธรรม.

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์.พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโญ. (2568). กำเนิดและพัฒนาการแห่งพระพุทธรูป. แหล่งที่มา: https://www.mcu.ac.th/article/detail/502 [3 กันยายน 2568].

ปรุตม บุญศรีตัน. (2550).รูปแบบการตีความคัมภีรในพระพุทธศาสนาเถรวาท. (ดุษฎีนิพนธ ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย.

สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. โครงการพัฒนาระบบสารสนเทศด้านล้านนาคดีศึกษาเพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต. แหล่งที่มา : http://www.sri.cmu.ac.th/~elanna/ symbollanna/index.html. [3 กันยายน 2568].

สุพิศวง ธรรมพันทา. (2543). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ภูมิไทย.

เสฐียรพงษ์ วรรณปก. (2543). คำบรรยายพระไตรปิฏก.พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ธรรมสภา.

Grisworld, Wendy. (2004). Cultures and Societies in a Changing World. Thousand Oaks: Pine Forge Press.

Keyton, Joann. (2005). Communication & Organizational Culture.Thousand Oaks: Sage Publications.