การปรับใช้หลักอปริหานิยธรรมในการบริหารจัดการ สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

วิไลลักษณ์ อินต๊ะวงค์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการปรับใช้หลักอปริหานิยธรรมในการบริหารจัดการสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงใหม่ เป็นการศึกษาเชิงเอกสาร
ผลการศึกษาพบว่า หลักอปริหานิยธรรมเป็นหลักธรรมที่ทำให้เกิดความเจริญ ไม่มีความเสื่อม ทั้งส่วนตนและส่วนรวม มุ่งเน้นให้ทุกคนมีความรับผิดชอบต่อส่วนรวม ก่อเกิดเป็นความสามัคคีและความเคารพนับถือซึ่งกันและกัน นอกจากนั้น หลักอปริหานิยธรรมยังเป็นหลักธรรมที่ส่งเสริมให้บุคลากรรู้จักการทำงานเป็นทีมอย่างมีประสิทธิภาพ เพื่อสร้างองค์กรให้เข้มแข็งและบรรลุตามเป้าหมายขององค์กร ถือเป็นการพัฒนาองค์กรรูปแบบใหม่อย่างยั่งยืน อปริหายินธรรมยังสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการองค์ต่างๆ ได้ ทั้งฝ่ายบริหารบ้านเมืองและฝ่ายคณะสงฆ์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อินต๊ะวงค์ ว. . (2024). การปรับใช้หลักอปริหานิยธรรมในการบริหารจัดการ สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดเชียงใหม่. วารสารธรรมสาส์น, 1(1), 61–75. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JDSN/article/view/1687
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ธงชัย วงศ์ชัยสุวรรณ. (2540). วิทยาการบริหารสำหรับนักบริหารมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พระทวีป กลฺยาณธมฺโม (เล็กบัณฑิตย์). (2552). “การศึกษาวิเคราะห์หลักกัลยาณธรรมสำหรับการ ดำรงชีวิตที่ปรากฏในคัมภีร์พระพุทธศาสนา”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). คุณธรรมสำหรับนักบริหาร. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

พระพรหมคุณาภรณ์. (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์.

พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี. (2550). คนสำราญงานสำเร็จ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พลับลิชชิ่ง.

พระราชญาณวิสิฐ (เสริมชัย ชยมงฺคโล). (2548). การบริหารวัด. พิมพ์ครั้งที่ 8. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.

วิรัช นิภาวรรณ. (2545). การบริหารเมืองหลวงและการบริหารท้องถิ่น : สหรัฐอเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศส ญี่ปุ่น และไทย. กรุงเทพมหานคร: โฟร์เพซ.