แนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดารสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก

ผู้แต่ง

  • อภิรัตน์ สะอาดม่วง มหาวิทยาลัยนเรศวร
  • สถิรพร เชาวน์ชัย มหาวิทยาลัยนเรศวร
  • สำราญ มีแจ้ง มหาวิทยาลัยนเรศวร

คำสำคัญ:

การบริหารงานวิชาการ, โรงเรียนขนาดเล็ก, พื้นที่สูง, ถิ่นทุรกันดาร

บทคัดย่อ

   การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูง ในถิ่นทุรกันดาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก และ 2. เพื่อศึกษาแนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก มีการดำเนินการวิจัย 2 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นตอนที่ 1 การศึกษาการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก จำนวน 100 คน แบ่งออกเป็นผู้บริหารสถานศึกษา จำนวน 12 คน และครูผู้สอน จำนวน 88 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม มีลักษณะเป็นมาตราส่วนประเมินค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ขั้นตอนที่ 2 การศึกษาแนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก กลุ่มผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ ผู้ทรงคุณวุฒิที่มีประสบการณ์ในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร จำนวน 4 คน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา

   ผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก ในภาพรวม อยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านการพัฒนาหลักสูตร และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านการพัฒนาสื่อนวัตกรรม และเทคโนโลยี 2. ผลการศึกษาแนวทางการบริหารงานวิชาของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก พบว่า สถานศึกษาควรจัดทำหลักสูตรสถานศึกษาให้สอดคล้องกับบริบท สภาพแวดล้อม วัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชุมชนและจัดพื้นที่ให้ครู นักเรียน ผู้ปกครองและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องได้สะท้อนความต้องการในการพัฒนาหลักสูตรให้เกิดความสมบูรณ์และนำไปใช้ในการพัฒนาคุณภาพการศึกษาและสร้างความตระหนักให้ครูจัดการเรียนการสอนในรูปแบบ Active Learning เพื่อสร้างการเรียนรู้ที่ดีโดยให้ครูมีการวัดและประเมินผลด้วยวิธีการที่หลากหลายและเครื่องมือที่ใช้ในการประเมินครูควรปรับให้สอดคล้องกับบริบทในพื้นที่โรงเรียนขนาดเล็กและผู้บริหารสถานศึกษามีการออกนิเทศกำกับติดตามเยี่ยมชมชั้นเรียนของครูอย่างสม่ำเสมอ

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

กนกวรรณ ยมจันทร์. (2560). แนวทางการบริหารหลักสูตรสถานศึกษาเพื่อการเรียนรู้อย่างมีความสุขของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.

เก็จกนก เอื้อวงศ์. (2562). การชี้แนะ: การประยุกต์ใช้เพื่อการนิเทศการศึกษา Coaching: An Application for Educational Supervision. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 9(2), 7 - 10.

ขวัญข้าว ชุ่มเกษรกูลกิจ. (2560). แนวทางการบริหารงานวิชาการเพื่อพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ของผู้เรียนในโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จักร พรสุขภาพ. (2560). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนในอำเภอสะเมิง สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงใหม่ เขต 2. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

จิติมา วรรณศรี. (2566). การบริหารจัดการสู่คุณภาพผู้เรียนและสถานศึกษา. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.

จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ภาวะผู้นำยุคดิจิทัล สำหรับผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพ. อุบลราชธานี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

โชติกา ภาษีผล. (2560). การวัดและการประเมินผลการเรียนรู้ Learning Measurement and Evaluation. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ไชยา ภาวะบุตร. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการ (พิมพ์ครั้งที่ 3). สกลนคร: สมศักดิ์การพิมพ์.

ธริศร เทียบปาน. (2561). การพัฒนารูปแบบการบริหารงานวิชาการเพื่อยกระดับคุณภาพผู้เรียนโรงเรียนการกุศลของวัดในพระพุทธศาสนาในเขตจังหวัดภาคใต้. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

ธีระ รุญเจริญ. (2562). ลักษณะความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ที่ดีของสถานศึกษา. (ม.ป.ท.).

รุ่งชัชดาพร เวหะชาติ. (2565). การบริหารงานวิชาการ เพื่อการพัฒนาคุณภาพสถานศึกษาในวิถีชีวิตใหม่.สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.

วรดนู หนูทอง. (2563). กระบวนการนิเทศการศึกษาของโรงเรียนในกลุ่มเครือข่ายบางแพ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาราชบุรีเขต 2. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วัชรา เล่าเรียนดี. (2560). การนิเทศการสอน สาขาหลักสูตรและการนิเทศ. นครปฐม: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วันทนิกา เพ็ญเวียง. (2564). การจัดการเรียนรู้โดยประยุกต์ใช้ DLTV เพื่อพัฒนาทักษะการอ่าน คิดวิเคราะห์ และเขียน กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. [วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

วิทยา จันทร์ศิลา. (2561). การบริหารสถานศึกษาบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดาร. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์

สมนึก ภัททิยธนี. (2565). การวัดผลการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

สถิรพร เชาวน์ชัย (2567). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพผู้เรียน. พิษณุโลก: การพิมพ์ดอทคอม.

สารินทร์ เอี่ยมครอง. (2561). แนวทางการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษาในจังหวัดชัยนาท สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 5. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.

เสาวนี สิริสุขศิลป์. (2566). ภาวะผู้นำทางการนิเทศการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 3). ขอนแก่น: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก. (2565). รายงานสรุปผลการทดสอบระดับชาติ (พ.ศ. 2560 -2565). ตาก: กลุ่มบริหารงานบุคคล สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก.

สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2561). แผนปฏิบัติราชการพัฒนาการศึกษาในพื้นที่เขตพัฒนาพิเศษ ภาคตะวันออก ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). การเรียนรู้ดิจิทัล เทคโนโลยี. กรุงเทพ: สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2560). แนวทางการพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษาแบบอิงมาตรฐาน.กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ.์

อวัศยา แสงทอง. (2564). การพัฒนาหลักสูตรสถานศึกษาของโรงเรียนวัดจันทราวาส (ศุขประสารราษฎร์). [สารนิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

Cronbach, L. J. (1951). Coefficient Alpha and the Internal Structure of Tests. Psychometrika, 16, 297 - 334. https://doi.org/10.1007/BF02310555.

Glatthorn, A., & Jailall, J.M., (2009). The Principal as Curriculum Leader Shaping What Is Taught and Tested (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: SAGE.

Higgins, S. (2018). A Recent Theory of Teaching Thinking. in Laura Kerslake and Rupert Wegerif (Editors). Theory of Teaching Thinking. New York: Routledge.

Kozma, R. B. (1991). Learning with Media. Review of Educational Research, 61, 179 – 211.

Mayer, R. (2005). Learning Instruction. New Jersey: Pearson Education.

Omany, S. (2019). Using Pronunciation to Organize The Delivery of Distance Learning Courses, Case Studies, Teaching and Learning of Computer Systems for Learning Management. Retrieved October 13, 2024, from https://www.scholarship.in.th/26-journal-citations.

Wiles, J.W., & Bondi, J.C. (2011). Curriculum Development: A Guide to Practice (9th ed.). Boston, MA: Allyn & Bacon.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

30-06-2025

รูปแบบการอ้างอิง

สะอาดม่วง อ., เชาวน์ชัย ส. ., & มีแจ้ง ส. . (2025). แนวทางการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็กบนพื้นที่สูงในถิ่นทุรกันดารสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาตาก. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 1(1), 1–22. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/HSEdutrujo/article/view/1895