การบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้เพื่อสนับสนุนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน: กรอบแนวคิด 4 มิติและแนวทางการประยุกต์ใช้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มุ่งศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) กับการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ โดยเน้นการวิเคราะห์ SDG 4 ว่าด้วยการศึกษาที่มีคุณภาพซึ่งถือเป็นหัวใจของการสร้างสังคมแห่งความเสมอภาคและการเรียนรู้ตลอดชีวิต การทบทวนแนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง แสดงให้เห็นว่าการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ไม่ได้มีบทบาทเพียงการสนับสนุนการศึกษา แต่ยังเป็นกลไกเชิงยุทธศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับหลายเป้าหมายของ SDGs เช่น SDG 10 (ลดความเหลื่อมล้ำ), SDG 11 (เมืองและชุมชนที่ยั่งยืน), SDG 13 (การรับมือการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ) และ SDG 16 (สถาบันที่มีสันติธรรมและเข้มแข็ง)
แนวทางการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ที่สังเคราะห์จากบทความนี้ประกอบด้วยสี่ด้าน ได้แก่ (1) ด้านนโยบาย เน้นการกำหนดยุทธศาสตร์และการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานที่เท่าเทียม (2) ด้านการจัดการ มุ่งพัฒนาทรัพยากรบุคคล งบประมาณ และเทคโนโลยี (3) ด้านการใช้ เน้นการเข้าถึงและการมีส่วนร่วมของผู้เรียนทุกกลุ่มผ่านแนวคิด Universal Design for Learning และ (4) ด้านการประเมิน เน้นการวัดผลกระทบเชิงคุณภาพและความยั่งยืน กรณีศึกษาจากต่างประเทศ เช่น เมืองแห่งการเรียนรู้ของ UNESCO ห้องสมุดสีเขียว และแพลตฟอร์ม OER สอดคล้องกับกรณีศึกษาในประเทศไทย เช่น เมืองแห่งการเรียนรู้ กศน. ห้องสมุดประชาชน TK Park Thai MOOC และศูนย์ดิจิทัลชุมชน สะท้อนถึงความก้าวหน้าและข้อจำกัดที่ควรได้รับการพัฒนา บทความนี้จึงนำเสนอกรอบการจัดการแหล่งเรียนรู้ 4 มิติที่เชื่อมโยงกับ SDGs และเสนอการตีความใหม่ให้แหล่งเรียนรู้ทำหน้าที่เป็นทั้งโครงสร้างพื้นฐานทางสังคมและพื้นที่ทางสาธารณะสำหรับการสร้างความยั่งยืนในระยะยาว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
British Library. (2021). Annual report and accounts 2020/21. London: British Library.
CAST. (2023). Universal design for learning guidelines version 3.0. Wakefield, MA: CAST. International Federation of Library Associations and Institutions. (2018). Libraries, development and the United Nations 2030 agenda. The Hague: IFLA.
OECD. (2019). OECD learning compass 2030: A series of concept notes. Paris: OECD Publishing.
OECD. (2023). PISA 2022 results for Thailand. Paris: OECD Publishing.
Sen, A. (1999). Development as freedom. New York: Oxford University Press.
Siemens, G. (2005). Connectivism: A learning theory for the digital age. International Journal of Instructional Technology and Distance Learning, 2(1), 3–10.
Sterling, S. (2016). A commentary on education and sustainable development goals. Journal of Education for Sustainable Development, 10(2), 208–213.
UNESCO Institute for Lifelong Learning. (2017). Learning cities and the SDGs: A guide to action. Hamburg: UIL.
UNESCO. (2019). Recommendation on open educational resources (OER). Paris: UNESCO Publishing.
UNESCO. (2020). Education for sustainable development: A roadmap. Paris: UNESCO Publishing.
UNICEF. (2024). Thailand climate impacts on education – Situation overview. Bangkok: UNICEF.
United Nations. (2015). Transforming our world: The 2030 agenda for sustainable development. New York: United Nations.
Wiley, D., Bliss, T. J., & McEwen, M. (2014). Open educational resources: A review of the literature. In J. M. Spector et al. (Eds.), Handbook of research on educational communications and technology (pp. 781–789). New York: Springer.
World Bank. (2022). More inclusive and better investments in education to improve learning outcomes in Thailand. Washington, DC: World Bank.
World Commission on Environment and Development. (1987). Our common future. Oxford: Oxford University Press.
