ระบบนิเวศดิจิทัลสู่กระบวนทัศน์การเรียนรู้ใหม่ในระดับอุดมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ระบบนิเวศดิจิทัลในระดับอุดมศึกษาเป็นองค์ประกอบสำคัญที่สนับสนุนการพัฒนาการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล โดยการผสานเทคโนโลยีดิจิทัลเข้ากับกระบวนการเรียนการสอน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการพัฒนาทักษะและความรู้ของผู้เรียนในทักษะต่าง ๆ ที่จำเป็นสำหรับโลกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในศตวรรษที่ 21 ระบบนิเวศดิจิทัลนี้มุ่งเน้นการออกแบบที่คำนึงถึงการเรียนรู้แบบผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง การบูรณาการเทคโนโลยีในการเรียนการสอน การส่งเสริมการเรียนรู้ที่ยืดหยุ่นและการใช้เทคโนโลยีในการลดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา นอกจากนี้ ระบบนิเวศดิจิทัลยังช่วยเสริมสร้างความสามารถในการเตรียมพร้อมผู้เรียนสำหรับการทำงานในตลาดแรงงานโดยการเสริมทักษะในด้านต่าง ๆ ที่จำเป็นต่อบุคคลและสังคม การออกแบบระบบนิเวศดิจิทัลในระดับอุดมศึกษาจึงมีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการเรียนรู้จากการเรียนรู้แบบดั้งเดิมไปสู่การเรียนรู้ที่เน้นการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการสร้างประสบการณ์การเรียนรู้ที่สามารถตอบโจทย์การศึกษาในยุคดิจิทัลได้อย่างยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ธรรมสันต์ สุวรรณ์โรจน์. (2563). Book Review กระบวนทัศน์เทคโนโลยีการศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 35(1): 123-124. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/eduku/article/view/245957/167106
ธีรัช ดวงจิโน. (2567). MOOC: ระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัลเพื่อสนับสนุนการศึกษาตลอดชีวิต. วารสารคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 24(1), 1-14. https://doi.org/10.55164/jedutsu.v24i1.262340
นิวัฒน์ ศรีสวัสดิ์. (2568). ระบบนิเวศการเรียนรู้ดิจิทัล 5.0 เพื่อการเตรียมพร้อมรับการจัดการศึกษาสำหรับพลเมืองยุคใหม่: หนึ่งจุดเชื่อมต่อระหว่างงานการศึกษาดิจิทัลและวิศวกรรมการเรียนรู้. Journal of Digital Education and Learning Engineering, 1(1), pp. 70-84. https://so18.tci-thaijo.org/index.php/delethailand/article/view/669
วิชัย วงษ์ใหญ่ และ มารุต พัฒผล. (2563). กระบวนทัศน์ใหม่ในแพลทฟอร์มการเรียนรู้. ศูนย์ผู้นำนวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
อภิชญา สวัสดี, ศศิธร หาสิน และ กัลยารัตน์ สุขนันท์ชนะ. (2565). แนวทางการจัดระบบนิเวศการเรียนรู้ภายใน สถานศึกษารองรับการเรียนรู้เชิงรุก. e-Journal of Education Studies, Burapha University, 4(4), 67-78. https://so01.tci thaijo.org/index.php/ejes/article/view/262294/172529
อัจฉรา จุ้ยเจริญ. (2558). คู่มือการโค้ช เพื่อผู้นำยุคใหม่.กรุงเทพฯ: แอคคอมแอนด์อิมเมจ.
Fernández, A., Gómez, B., Binjaku, K., & Meçe, E. K. (2023). Digital transformation initiatives in higher education institutions: A multivocal literature review. Education and Information Technologies,28:12351–12382. https://doi.org/10.1007/s10639-022-11544-0
Hannon V., Patton A., & Temperley J. (2011). Developing an Innovation Ecosystem for Education. Cisco, Innovation Unit.
Harrell, T.S. (2020). สภาพการจัดนิเวศการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับบริบทประเทศไทย. สำนักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้, สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. กรุงเทพฯ.
Holgado, A., & Penalvo, F. J. (2017). A metamodel proposal for developing learning ecosystems.Learning and collaboration technologies: Novel learning ecosystems. Cham: Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978-3-319-58509-3_10
Simchenko, N. A., & Berkovich, M. L. (2021). Ecosystem designing for the development of universities in a digital environment. Perspectives of science and education, 49(1):491-505. https://doi.org/10.32744/pse.2021.1.34
Vishnu, S., Tengli, M., Ramadas, S. & Bhatt, A. (2024). Bridging the Divide: Assessing Digital Infrastructure for Higher Education Online Learning. TechTrends. https://doi.org/10.1007/s11528- 024-00997-4
Kondratova, I., Molyneaux, H., & Fournier, H. (2017). Design considerations for competency functionality within a learning ecosystem. Learning and collaboration technologies: Novel learning ecosystems. Cham: Springer International Publishing. https://doi.org/10.1007/978-3-319-58509-3_12
