พุทธจริยศาสตร์ของการเป็นนายหน้า

Main Article Content

วรวัฒน์ สายมูล

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์พุทธจริยศาสตร์ของการเป็นนายหน้า เนื่องจากว่า อาชีพนายหน้าเป็นอาชีพที่มีปรากฏในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ แต่เป็นอาชีพที่ไม่จำเป็นต้องมีใบประกอบวิชาชีพ นายหน้าเป็นอาชีพที่มีส่วนในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศในระดับมหภาค มีความสำคัญในการเชื่อมโยงผู้ซื้อและผู้ขาย ช่วยให้การทำธุรกรรมเป็นไปอย่างสะดวกและยุติธรรม โดยให้ข้อมูลที่ถูกต้องและโปร่งใส นอกจากนี้ยังช่วยกระตุ้นการหมุนเวียนของทรัพย์สินและส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจพุทธจริยศาสตร์สำหรับอาชีพนายหน้ามุ่งเน้นให้การปฏิบัติงานเป็นไปด้วยความสุจริตและยุติธรรม โดยไม่หลอกลวงหรือแสวงหาผลประโยชน์จากผู้อื่น นายหน้าควรให้ข้อมูลที่โปร่งใสและรักษาความเป็นกลางในทุกธุรกรรม นอกจากนี้ยังต้องมีเมตตาและกรุณาต่อทั้งผู้ซื้อและผู้ขาย และหลีกเลี่ยงอคติที่อาจทำให้การตัดสินใจผิดพลาด การยึดมั่นในพุทธจริยศาสตร์จะช่วยสร้างความไว้วางใจและความยั่งยืนในอาชีพ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สายมูล ว. . (2024). พุทธจริยศาสตร์ของการเป็นนายหน้า. วารสารศาสตร์แห่งพุทธ, 2(2), 94–103. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JNBS/article/view/1880
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

คณวัต มะดาฮู และ คณะ. (2565). “ศึกษาวิเคราะห์การใช้หลักสัมมาอาชีพในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในตำบลนาท่วมเหนือ อำเภอเมือง จังหวัดตรัง”. วารสารรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. 2 (5): 18-31.

ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2561). “ธุรกรรมที่ดินในฐานะดัชนีชี้นำทางเศรษฐกิจ”. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร. 13 (1): 1-13.

นันทนา ศิริชาติ และ ศิวพร เสาวคนธ์. (2566). “กฎหมายรองรับการประกอบอาชีพนายหน้าอสังหาริมทรัพย์”. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. 13 (4): 178-187.

พระมหาพรชัย ฉนฺทธมฺโท และ พระมหามิตร ฐิตปญฺโญ. (2563). “สัมมาทิฏฐิกับการแก้ปัญหาของสังคมในปัจจุบัน”. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์. 20 (3): 217-226.

พระรณชัย กิตฺติราโณ (ส่งศรี). (2561). “การประยุกต์หลักใช้อริยมรรคมีองค์ 8 ในการดำเนินชีวิตของประชาชนในตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระศรีรัตนวิมล. (2563). “ศีล 5 กับการจัดการเพื่อเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์”. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย. 4 (2): 84-96.

พระอธิการเวียง กิตฺติวณฺโณ. (2560). “เมตตา : ในฐานะเครื่องมือเพื่อความปรองดองแห่งชาติ”. วารสารมหาจุฬาคชสาร. 8 (2): 126-137.

พุทธทาสภิกขุ. (2553). อุเบกขา: ความสงบในความสมดุลของชีวิต. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์หาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศิริพร พูลเพิ่ม. (2564). บทบาทของนายหน้าต่อเศรษฐกิจไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธุรกิจไทย.