หลักธรรมาภิบาลกับการยกระดับการบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

Main Article Content

ภัทราพร สุวรรณจันทร์
ศรุติพงศ์ ภูวัชร์วรานนท์
มุจลินทร์ ผลกล้า

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวม วิเคราะห์ และทบทวนวรรณกรรม หนังสือ งานวิจัย รวมทั้งบทความทางวิชาการที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อันเป็นรากฐานสำคัญของการปกครองในระบอบประชาธิปไตย และเป็นกลไกสำคัญในการตอบสนองต่อความต้องการของประชาชนในระดับพื้นที่โดยตรง ตลอดช่วงที่ผ่านมา การบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นยังประสบปัญหาด้านประสิทธิภาพและไม่สามารถตอบสนองความต้องการของประชาชนได้อย่างแท้จริง การน้อมนำหลักธรรมาภิบาล ซึ่งประกอบด้วยหลักนิติธรรม หลักคุณธรรม หลักความโปร่งใส หลักการมีส่วนร่วม หลักความรับผิดชอบ และหลักความคุ้มค่า มาใช้ในการดำเนินงาน จึงถือเป็นแนวทางสำคัญที่จะช่วยยกระดับคุณภาพการบริหารให้มีความโปร่งใส มีมาตรฐาน และเป็นธรรมยิ่งขึ้น จากการศึกษาพบว่า การบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรตั้งอยู่บนพื้นฐานของหลักธรรมาภิบาลที่สามารถปฏิบัติได้จริงในสี่มิติหลัก ได้แก่ (1) มิติการมีส่วนร่วมของประชาชน (2) มิติการจัดสรรงบประมาณอย่างโปร่งใส (3) มิติการต่อต้านการทุจริตคอร์รัปชัน และ (4) มิติการพัฒนาองค์กรอย่างยั่งยืน การบริหารจัดการที่ยึดหลักธรรมาภิบาลดังกล่าวจะเอื้อต่อการสร้างความน่าเชื่อถือ ความไว้วางใจ และความร่วมมือจากประชาชน องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในฐานะหน่วยงานที่ใกล้ชิดกับประชาชนมากที่สุด จึงควรยึดแนวทางนี้เป็นรากฐานสำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืน เพื่อก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อประชาชนและสังคมโดยรวม

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
สุวรรณจันทร์ ภ., ภูวัชร์วรานนท์ ศ. ., & ผลกล้า ม. (2025). หลักธรรมาภิบาลกับการยกระดับการบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารธรรมสาส์น, 4(2), 228–244. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JDSN/article/view/3161
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

กฤติณา วรพลจิรา. (2567). การเพิ่มประสิทธิผลในการบริหารงานภายใต้หลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารพุทธศาสตร์, 6(3), 367-373.

โกวิทย์ พวงงาม. (2555). มองมุมใหม่การบริหารท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: พิมพลักษณ์ เสมาธรรม.

จรัส สุวรรณมาลา. (2546). จุดบอดบนทางสู่ธรรมาภิบาล. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จุฑาทิพย์ สุจริตกุล. (25633). การนำหลักธรรมาภิบาลมาบริหารในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 25(3), 288-298.

ช่องข่าว TOP NEWS. (ม.ป.ป.). “นิพนธ์” อบรมหลักธรรมาภิบาลท้องถิ่น. แหล่งที่มา: https://www.topnews.co.th/news/1191417 [12 สิงหาคม 2568].

ชูศักดิ์ เที่ยงตรง. (2543). ระบบการเมืองการปกครองฝรั่งเศส. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้าโกสินทร์วงศ์.

ณรงค์ศักดิ์ บัวอ่อน. (2566). การปกครองท้องที่ของผู้นำชุมชนตามหลักธรรมาภิบาล. วารสารภักดีชุมพลปริทรรศน์, 1(2), 13-23.

ณัศฐมลกานต์ ไชยวิมลสิริ, ไพฑูรย์ มาเมือง, และ สุเนตร ธนศิลปะพิชิต. (2564). แนวทางการสร้างธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 4(1), 15-18.

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2552). การมีส่วนร่วมของประชาชนในกระบวนการนโยบายสาธารณะ. (สถาบันพระปกเกล้า, บ.ก.) นนทบุรี: สำนักพิมพ์พิมพ์ลักษณ์.

ประทาน คงฤทธิ์ศึกษากร. (2545). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: ธนศรเจริญเมือง.

ยิ่งยศ บุณยานันต์. (2564). หลักธรรมาภิบาลกับบริหารองค์กร. วารสารมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมงกุฏราชวิทยาลัย, 13(1).

ราชบัณฑิตยสถาน. (2542). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

ราเชนทร์ นพณัฐวงศกร. (2568). การบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารรสหศาสตร์การพัฒนาสังคม, 3(3), 1143-1153.

ศุภมา จิตต์เที่ยง, ธวัชชัย ผลสะอาด, และ สุวิชัย อินทกุล. (2567). หลักธรรมาภิบาลกับบทบาทนักการเมืองท้องถิ่น. วารสารพุทธนวัตกรรมและการรจัดการ, 7(1), 248-259.

สาคร พรหมโคตร, (สุรเวช เกชิต) พระครูอนุกูลปริยัติการ, และ พระกฤษดา กิตติโสภโณ. (2567). การปกกครองส่วนท้องถิ่นตามหลักธรรมาภิบาล. วารสารวิชาการสัมคมศาสตร์สมัยใหม่, 1(5), 10.

โสรยา สุภาผล, ลัดดาวัลย์ สำราญ, และ ชณัฐศิกานต์ คงทัด. (2566). ความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นแห่งหนึ่งในจังหวัดสุพรรณบุรี. Local Administration Journal, 17(1), 73-90.

อภิชัย พิทยานุรักษกุล. (2566). ธรรมาภิบาลกกับการบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. วารสารวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 5(2), 1-10.