แนวทางการบริหารจัดการวัดร้างในจังหวัดแม่ฮ่องสอน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการบริหารจัดการวัดร้างในจังหวัดแม่ฮ่องสอน เป็นการศึกษาเชิงเอกสาร
ผลการศึกษาพบว่า วัดร้างเกิดจากสาเหตุหลายประการ เช่น การย้ายถิ่นที่ทำกินของชาวบ้าน การไม่มีพระภิกษุอยู่จำพรรษา การย้ายสถานที่ตั้งวัดเป็นต้น จังหวัดแม่ฮ่องสอนถูกจัดเป็นพื้นที่ป่า ทั้งป่าสงวนแห่งชาติ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าและอุทยานแห่งชาติ จึงยากต่อการขอระบบอุปโภคขั้นพื้นฐาน การดำเนินการออกเอกสิทธิ์ในที่ดินของวัดทำให้มีวัดร้างเป็นจำนวนมาก การบริหารจัดการวัดร้างในจังหวัดแม่ฮ่องสอนในปัจจุบัน มีการดำเนินการตามแนวทางที่มหาเถรสมาคมและตามที่สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติกำหนด คือ มีการดำเนินการขอเอกสารสิทธิ์เพื่อให้สามารถดำเนินการขอบูรณปฏิสังขรณ์วัดร้างและยกวัดร้างเป็นวัดมีพระภิกษุอยู่จำพรรษาต่อไป แนวทางการบริหารจัดการวัดร้างในจังหวัดแม่ฮ่องสอน คือ การจัดตั้งคณะกรรมการระดับจังหวัด ระดับอำเภอและท้องที่ เพื่อดูแลและบูรณปฏิสังขรณ์วัดร้างให้เป็นวัดมีพระสงฆ์ หรือเป็นสถานที่จัดกิจกรรมทางพระพุทธศาสนา เป็นแหล่งเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์ของชาวบ้านในพื้นที่ สร้างความเข้าใจที่ตรงกันและร่วมกันดูแลพัฒนาวัดร้าง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กองพุทธศาสนถาน สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (ม.ป.ป.). คู่มือการปฏิบัติงาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
พระครูปลัดคำรณ แก้วเกลี้ยง และคณะ. (2565). “การจัดการศาสนสมบัติของวัดในพระพุทธศาสนา”. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์. 9 (6): 239-253.
พัฒน์ธนธร ตันติเวชยานนท์. (2559). “พุทธวิธีพัฒนาวัดร้างในประเทศไทยให้เป็นวัดที่รุ่งเรือง”,วารสาร มจร การพัฒนาสังคม. 1 (2): 9-19