การจัดการปัญหาความขัดแย้งของนักเรียนในสถานศึกษาในสังคมไทย โดยใช้หลักอริยสัจ 4
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้กล่าวถึง ปัญหาความขัดแย้งในสถานศึกษาเป็นหนึ่งในปัญหาสำคัญที่เกิดขึ้นในสังคมไทยที่มีความแตกต่างหรือไม่ลงรอยกันในมุมมอง ความคิด ค่านิยม หรือผลประโยชน์ ซึ่งอาจนำไปสู่ความตึงเครียดหรือการเผชิญหน้ากัน ความขัดแย้งสามารถเกิดขึ้นในทุกระดับของสังคมไม่เว้นแม้แต่สังคมในสถานศึกษาที่มีนักเรียนอยู่ร่วมกันเป็นสังคมซึ่งส่งผลกระทบต่อบรรยากาศการเรียนรู้และพัฒนาการของนักเรียน การขัดแย้งเหล่านี้เกิดขึ้นหลายด้าน เช่น ด้านความขัดแย้งระหว่างนักเรียน ด้านความขัดแย้งระหว่างครูกับนักเรียน ด้านความขัดแย้งระหว่างนักเรียนและผู้ปกครองทำให้เกิดความคิดที่แตกต่าง การขาดการสื่อสารที่ดี และการไม่เคารพสิทธิเสรีภาพของผู้อื่น บทความนี้มุ่งประยุกต์ใช้หลักอริยสัจ 4 ในการจัดการปัญหาความขัดแย้งในสถานศึกษา โดยนำเสนอและวิเคราะห์ความขัดแย้ง เพื่อแสดงให้เห็นถึง สภาพของปัญหาความขัดแย้ง สาเหตุที่ทำให้เกิดความขัดแย้ง การแก้ไขสาเหตุของความขัดแย้ง และการป้องกันไม่ให้ความขัดแย้งเกิดขึ้นซ้ำ ทั้งนี้เพื่อให้สามารถลดปัญหาความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในสถานศึกษา โดยการนำหลักธรรมไปใช้ เพื่อให้เกิดความสงบสุขในสังคมสืบต่อไป
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ณัฐนิชา กังสดาลทิพย์. (2564). “ผู้นำกับการจัดการความขัดแย้งภายในองค์กร". วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร. วิทยาเขตอีสาน. 2 (1): 41.
พระครูปลัดไพฑูรย์ เมธิโก. (2557). “พรหมวิหาร : ธรรมแนวทางการแก้ไขความขัดแย้งของสังคมไทย". วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 1 (2): 55.
พระพรหมคุณาภรณ์ ป.อ.ปยุตฺโต. (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พัฒนพงษ์ ทองเนื้อสุก และจุฑารัตน์ เอื้ออำนวย. (2563). “ทิศทางใหม่ในการจัดการความขัดแย้งเชิงสมานฉันท์ในโรงเรียน". วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม. 14 (2): 341.
รัฐพล เย็นใจมา และ สุรพล สุยะพรหม. (2561). “ความขัดแย้งในสังคม : ทฤษฎีและแนวทางแก้ไข". วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. 7 (2): 224-225.