อุทกภัย: สังฆะสาธารณะสงเคราะห์ บทบาท และหน้าที่

Main Article Content

ไพรินทร์ ณ วันนา
พระมหาอินทร์วงค์ วงค์ไชยคำ

บทคัดย่อ

อุทกภัยเป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรง โดยเฉพาะในพื้นที่ที่มีความเสี่ยงสูง พระสงฆ์ในฐานะผู้นำทางจิตใจและจิตวิญญาณของชุมชนมีบทบาทสำคัญในการช่วยเหลือและฟื้นฟูสังคมในช่วงวิกฤตนี้ บทความนี้นำเสนอหน้าที่และบทบาทของพระสงฆ์ด้านธารณะสงเคราะห์ในสถานการณ์อุทกภัย ทั้งในด้านการให้กำลังใจ การรวบรวมทรัพยากร การสร้างความสามัคคีในชุมชน และการสอนหลักธรรมในการเผชิญกับความทุกข์ การศึกษาในครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่าพระสงฆ์ไม่เพียงแต่เป็นผู้นำทางศาสนา แต่ยังเป็นแกนกลางในการฟื้นฟูและพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืน โดยการใช้ความรู้ทางศาสนาและหลักธรรมในการสร้างความหวังและการช่วยเหลืออย่างมีประสิทธิภาพในช่วงวิกฤติอุทกภัย

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ณ วันนา ไ., & วงค์ไชยคำ พ. . (2024). อุทกภัย: สังฆะสาธารณะสงเคราะห์ บทบาท และหน้าที่. วารสารธรรมสาส์น, 3(2), 84–96. สืบค้น จาก https://so10.tci-thaijo.org/index.php/JDSN/article/view/1673
ประเภทบทความ
บทความวิชาการ

เอกสารอ้างอิง

ชนิษฐา สุดพันธ์. (2550). “ภัยพิบัติทางน้ำและการช่วยเหลือผู้ประสบภัย”. วารสารสำนักการระบายน้ำ. 4 (11): 22.

นิติกรณ์ วงค์ชัย. (2553). “การจัดการน้ำของระบบเหมืองฝายท่าศาลา อำเภอเมืองเชียงใหม่”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สุกาญจน์ รัตนเลิศนุสรณ์. (2550). หลักการจัดการสิ่งแวดล้อมแบบยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร:

สํานักพิมพ์สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี ไทย-ญี่ปุ่น.

สุทธิพงศ์ ตันตยาพิศาลสุทธิ์. (2505). พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ กฎกระทรวง กฎมหาเถรสมาคมพร้อมด้วยระเรียบและคำสั่งมหาเถรสมาคมที่เกี่ยวกับการคณะสงฆ์และการพระศาสนา.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมการศาสนา.